Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody P. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego
Tezy

Nie stanowi opuszczenia miejsca stałego pobytu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych sytuacja, gdy dana osoba co prawda fizycznie (faktycznie) nie przebywa w lokalu, ale ma to charakter przejściowy, bowiem nie miała zamiaru opuszczenia i koncentracji podstawowych czynności życiowych w innym lokalu. Opuszczenie miejsca pobytu stałego musi być (oprócz trwałości) dobrowolne.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 maja 2010 r. sprawy ze skargi W. P. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy C. z dnia [...] września 2009 roku numer [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.-

Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Ewidencja ludności
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z [...] września 2009 r. nr [...] Wójt Gminy C. orzekł o wymeldowaniu W. P. z pobytu stałego w lokalu pod adresem C. - W. [...].

Organ oparł powyższe rozstrzygnięcie na ustaleniu, że w/w od dnia 17 czerwca

2009 r. nie mieszka pod wskazanym adresem, co potwierdził materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w szczególności zeznania wnioskodawczyni Z. P. - byłej partnerki W. P. oraz sąsiadów: J. G., N. S. i M. S. W trakcie postępowania wyjaśniającego ustalono, że lokal pod adresem C. - W. [...] należy do Z. P. W. P. był w nim zameldowany na pobyt stały od 21 listopada 2003 r. Z uwagi na psychiczne i fizyczne znęcanie się nad Z. P. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w B. P. z [...] lutego 2009 r., VII K [...], którym na podst. art. 72 § 1 pkt 7 "b" K.k. zobowiązano go również do opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonymi w terminie dwóch miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia. Obecnie, jak wynika z materiału dowodowego, W. P. przebywa w domu należącym do brata w miejscowości P. [...], gdzie opiekuje się matką, natomiast w mieszkaniu w C. pozostawił rzeczy osobiste i meble. Nie posiada klucza do tego mieszkania, bowiem właścicielka po wyprowadzeniu się w/w wymieniła zamek. Organ ocenił, że co prawda W. P. podał, iż nie opuścił mieszkania w C., często tam jeździ, jednak okoliczności sprawy wskazują na opuszczenie przez w/w dotychczasowego miejsca pobytu, zatem spełnione zostały przesłanki do wymeldowania wynikające z art. 15 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. P. wskazując, że nie opuścił dobrowolnie lokalu w C., a jedynie okresowo przebywa w P., gdzie opiekuje się matką. Zamierza, po umieszczeniu matki w Zakładzie Pielęgnacyjnym w C., wrócić do dotychczasowego miejsca pobytu, w którym zamieszkał z wnioskodawczynią w 2002 r., pomagając jej przez kilka lat urządzić mieszkanie. Podał, że większość znajdujących się w lokalu rzeczy należy do niego. Wskazał, że Wójt, wydając decyzję o wymeldowaniu, powinien zapewnić mu lokal zastępczy, bowiem jest osobą niepełnosprawną zakwalifikowaną do II grupy inwalidzkiej - stopień umiarkowany niepełnosprawności. Podniósł również w odwołaniu osobiste zarzuty wobec wnioskodawczyni, w tym dotyczące znęcania się i nadużywania alkoholu.

Decyzją z [...] października 2009 r. nr [...] Wojewoda P. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Organ odwoławczy, bazując na materiale dowodowym zgromadzonym w postępowaniu pierwszoinstancyjnym oraz w postępowaniu odwoławczym, dokonał identycznych ustaleń okoliczności faktycznych sprawy. Wskazał na fakt opuszczenia przez stronę lokalu w C. - W., który to stan trwa, według zeznań świadków i wnioskodawczyni, od maja/czerwca 2009 r. Nie dano wiary zeznaniom W. P., który twierdził, iż nie opuścił lokalu i nadal tam jeździ, bowiem z akt i zeznań świadków wynika, że ostatni pobyt strony pod dotychczasowym adresem miał miejsce 17 czerwca 2009 r. Nadto organ odwoławczy podał, że W. P., jak wynika z materiału dowodowego, własnym działaniem poddał się nakazowi opuszczenia lokalu zawartemu w wyroku skazującym z 02 lutego 2009 r., bowiem w terminie 2 miesięcy od jego uprawomocnienia się, co nastąpiło 04 maja 2009 r., zamieszkał u matki. W ten sposób, zdaniem organu, spełniona została przesłanka dobrowolnego opuszczenia lokalu. Fakt nieprzebywania w/w pod adresem w C. - W., który ma miejsce na skutek samodzielnego wykonania wyroku nakazującego wyprowadzenie się, poddaje w wątpliwość oświadczenie strony o zamiarze powrotu. W kwestii zarzutu dotyczącego pozostawienia rzeczy osobistych w lokalu organ wskazał, że przesłanka opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu nie musi być połączona z opróżnieniem zajmowanego lokalu.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Ewidencja ludności
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda