Sprawa ze skargi na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński,, sędzia WSA Małgorzata Roleder, , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inspekcja sanitarna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/10

Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. w dniu [...] kwietnia 2020 r. wydał decyzję nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej u J. S. - narządu głosu, spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat, pod postacią guzków głosowych twardych, wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych, niedowładu mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią, wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367; dalej powoływane jako rozporządzenie).

Od decyzji tej odwołała się J. S. i wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zdaniem strony przyczyną występującego u niej złego stanu narządu głosu była wieloletnia praca (ponad 17 lat) jako nauczyciela zawodu. Ponadto strona podniosła, że była konsultowana przez prof. dr hab. B. K. Podczas tej konsultacji wykonano badania stroboskopowe oraz kimografię krtani, które wykazały przewlekły i utrwalony stan niewydolności głosowej. Zdaniem odwołującej badania te dają podstawę do ponownego rozpatrzenia sprawy.

P. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B. decyzją z [...] września 2020 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 2351 K.p. do stwierdzenia wystąpienia choroby zawodowej konieczne jest ustalenie łącznie następujących przesłanek:

- po pierwsze - rozpoznanie u badanej jednej z chorób wskazanych w wykazie chorób zawodowych, przy czym w rozporządzeniu określono czas w jakim może to nastąpić, w tym przypadku są to 2 lata od ustania pracy zawodowej;

- po drugie - wykonywanie pracy w "narażeniu zawodowym", a więc z narażeniem na czynniki szkodliwe dla zdrowia występujące w środowisku pracy albo narażeniem pozostającym w związku ze sposobem wykonywania pracy;

- po trzecie - ustalenie, że wystąpienie zdiagnozowanej jednostki chorobowej, zamieszczonej w wykazie chorób zawodowych, bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem zostało spowodowane "narażeniem zawodowym".

W tym przypadku nie został spełniony pierwszy i trzeci wymóg, tj. uprawniona jednostka nie rozpoznała choroby zawodowej, a tym samym nie można bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem stwierdzić choroby zawodowej.

Warunkiem rozpoznania choroby zawodowej w tym przypadku - przewlekłych chorób narządu głosu spowodowanych nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym co najmniej 15 lat, jest stwierdzenie zmian organicznych w obrębie krtani takich jak guzki głosowe twarde, wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych, niedowład mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością głośni i trwałą dysfonią. W myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia to lekarz, o którym mowa w § 5 ust. 1, wydaje orzeczenie o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania, na podstawie wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej pracownika lub byłego pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego. W postępowaniu o stwierdzenie choroby zawodowej organy inspekcji sanitarnej są związane rozpoznaniem choroby podanym w orzeczeniu lekarskim i nie są uprawnione do samodzielnej oceny zebranej w sprawie dokumentacji medycznej. Wydane w sprawie orzeczenie lekarskie jednostki właściwej do rozpoznania chorób zawodowych ma charakter opinii biegłego, a organ prowadzący postępowanie jest nim związany. Organ nie ma prawa dokonania samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej, prowadzącej do odmiennego rozpoznania schorzenia. Związanie to wynika z tego, że orzeczenie lekarskie stanowi jedyny wiarygodny środek dowodowy służący stwierdzeniu choroby zawodowej, jeśli nie budzi wątpliwości w świetle pozostałych dowodów oraz z faktu, że zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia tylko uprawniony lekarz, zatrudniony w uprawnionej jednostce orzeczniczej I lub II stopnia, jest właściwy do rozpoznania choroby zawodowej. Organ wydający decyzję w sprawie choroby zawodowej nie jest uprawniony do merytorycznej kontroli orzeczeń lekarskich, ani też dokonywania w tym zakresie własnych ustaleń prowadzących do odmiennego rozpoznania jednostki chorobowej. Zatem bez orzeczenia lekarskiego (opinii) bądź sprzecznie z nim organ nie może dokonać rozpoznania choroby, tym samym oznacza to, że ustalenie jednego z ważnych elementów zaliczenia schorzenia do choroby zawodowej uzależnione jest od treści specjalistycznego orzeczenia lekarskiego.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Inspekcja sanitarna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny