Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk,, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi - Praktyka Lekarza Rodzinnego w T. W. B. na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie obciążenia opłatą za przeprowadzoną kontrolę oddala skargę
Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności faktycznych.
W dniu 24 czerwca 2010 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w M. przeprowadził kontrolę sanitarną w ramach nadzoru w Praktyce Lekarza Rodzinnego W. B. w T. - protokół nr EP-23/2010 i stwierdził następujące nieprawidłowości: brak monitorowania temperatury w urządzeniu chłodniczym służącym do przechowywania szczepionek w dni wolne od pracy w miesiącach 2010 r.: styczeń - 1, 2 i 3, 9 i 10, 16 i 17, 23 i 24, 30 i 31, luty - 6 i 7,13 i 14, 20 i 21, 27 i 28, marzec - 6 i 7, 13 i 14, 20 i 21, 27 i 28, kwiecień - 3, 4 i 5, 10 i 11, 17 i 18, 24 i 25, maj - 1, 2 i 3, 8 i 9, 15 i 16, 22 i 23, 29 i 30, czerwiec - 1, 3, 5 i 6, 13 i 14, 19 i 20 oraz brak przedstawionej do wglądu dokumentacji potwierdzającej posiadanie przez lekarza W. B. kwalifikacji w zakresie szczepień ochronnych.
W związku ze stwierdzonym naruszeniem organ I instancji, decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...], nakazał zapewnienie właściwych warunków przechowywania preparatów szczepionkowych w dni wolne od pracy poprzez monitorowanie temperatury udokumentowane wpisem do rejestru w celu zachowania łańcucha chłodniczego w Praktyce Lekarza Rodzinnego W. B. w T. z dniem otrzymania decyzji oraz na podstawie art. 105 § 1 kpa umorzył postępowanie dotyczące braku przedstawienia do wglądu dokumentacji potwierdzającej posiadanie odpowiednich kwalifikacji z zakresu szczepień ochronnych.
Następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...], na podstawie art. 104 § 1 kpa w zw. z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. nr 122, poz. 851 ze zm.), § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat za badania laboratoryjne oraz inne czynności wykonywane przez organy państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. nr 36, poz. 203) obciążono opłatą za przeprowadzoną kontrolę w wysokości 155 zł, W. B. prowadzącego Praktykę Lekarza Rodzinnego w T. Termin płatności określono na 14 dni od daty otrzymania decyzji.
Z decyzją tą nie zgodził się W. B. i wniósł odwołanie. Podniósł, że kwestionowana decyzja jest przedwczesna, albowiem podstawę jej wydania stanowiła decyzja która nie miała waloru ostateczności a przy tym nie został jej nadany rygor natychmiastowej wykonalności, ani też nie wystąpiły przesłanki uzasadniające jej natychmiastowe wykonanie z mocy ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej - art. 27 ust. 1. Nadto wywiedziono, że obowiązek ponoszenia opłat wynika wprost z ustawy i nie ma obowiązku wydawania decyzji w tym zakresie.
Podlaski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B., decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu podano, że z uwagi na stwierdzone naruszenia strona była zobowiązana na podstawie art. 36 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ponieść opłatę w wysokości kosztów przeprowadzonej kontroli. Organ zaznaczył, że wprawdzie od decyzji merytorycznej zostało wniesione odwołanie, niemniej jednak decyzja ta została utrzymana w mocy. Odnosząc się do poszczególnych zarzutów organ, powołując się na orzecznictwo sądowe podał, że odwołujący się nie ma racji twierdząc, iż decyzja merytoryczna z mocy prawa przesądza o obowiązku zapłaty i w związku z tym nie ma obowiązku wydawania odrębnej decyzji. W kwestii zarzutu dotyczącego terminu wykonania decyzji organ odwoławczy przytoczył treść art. 130 § 1 kpa i podał, że zakaz w nim określony dotyczy tylko organu administracji, nie zaś strony postępowania. Następnie wywiódł, że przedmiotowa opłata nie stanowi świadczenia pieniężnego wynikającego ze stosunków cywilnoprawnych i zgodnie z art. 2 § 2 - Ordynacji podatkowej stosuje się do niej przepisy działu III tej ustawy. Z przepisu art. 47 § 1 - Ordynacji podatkowej wynika, że termin płatności podatku (opłaty) wynosi 14 dni od daty doręczenia decyzji ustalającej jej wysokość.