Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Powiatu w A. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego powiatowych dróg publicznych w powiecie a. stwierdza nieważność § 3 ust. 3 zaskarżonej uchwały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Regionalnego w B. na uchwałę Rady Powiatu w A. z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego powiatowych dróg publicznych w powiecie a. stwierdza nieważność § 3 ust. 3 zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu [...] września 2011 r. Rada Powiatu w A., na podstawie art. 12 pkt 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (j.t. Dz.U z 2001 r. Nr 142, poz. 1592, ze zm. dalej: "u.s.p.") oraz art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t. Dz. U z 2007 r. Nr 19, poz. 115, ze zm. dalej: "u.d.p."), podjęła uchwałę nr [...] w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego powiatowych dróg publicznych w powiecie a. (zwaną dalej: "uchwałą").

W dniu [...] sierpnia 2018 r. (data nadania pocztowego) Prokurator Regionalny w B. (dalej powoływany jako: "Prokurator") wniósł skargę na wyżej opisaną uchwałę w zakresie unormowania wskazanego w § 3 ust. 3, podnosząc, że ww. zapis pozostaje w oczywistej i rażącej sprzeczności z art. 7 Konstytucji RP oraz art. 40 ust. 5 u.d.p. W postanowieniu § 3 ust. 3 uchwały, Rada Powiatu ustaliła, że "za niepełny rok kalendarzowy wysokość rocznych stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby miesięcy (wliczając miesiące niepełne) umieszczenia urządzenia w pasie drogowym". Tymczasem z treści art. 40 ust. 5 u.d.p. wprost wynika, że: "umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego przez okres krótszy niż rok, opłata za zajęcie pasa drogowego obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub drogowym obiekcie inżynieryjnym". Powyższe wskazuje, że Rada Powiatu podejmując uchwałę w zakresie unormowania § 3 ust. 3 dokonała nieuprawnionej modyfikacji normy rangi ustawowej, albowiem przepis ten został przyjęty wbrew literalnemu brzmieniu normy ustawowej. Stanowienie takich norm jest niedopuszczalne i stanowi rażące naruszenie prawa.

W uzasadnieniu skargi Prokurator podkreślił, że uchwała organu jednostki samorządu terytorialnego, jako akt podjęty w ramach upoważnienia ustawowego, udzielonego do tworzenia aktów prawa miejscowego, musi respektować postanowienia aktów prawnych powszechnie obowiązujących wyższego rzędu, czyli ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Poszanowanie to oznacza, że zarówno ich treść, jak i tryb stanowienia nie mogą pozostawać w oderwaniu od zapisów innych aktów prawa powszechnie obowiązującego. Nadto Prokurator wskazał, że normy kompetencyjne powinny być interpretowane w sposób ścisły, literalny. Zgodnie bowiem z ustaloną linią orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego do działalności organów samorządu w sferze zobowiązań publicznoprawnych nie stosuje się zasady co nie jest zabronione, jest dozwolone, lecz zasadę dozwolone jest tylko to, co prawo wyraźnie przewiduje (por. wyrok z dnia 24 maja 1993 r., III SA 2017/92, ONSA 1993, nr 4, poz. 113 oraz wyrok z dnia

23 marca 2000r., II SA/Ka 2402/00, LEX 10400). Końcowo Prokurator podkreślił, że organy samorządu terytorialnego będąc pierwotnym adresatem prawa do stanowienia aktów prawa miejscowego, są legitymowane do wydawania aktów prawa miejscowego tylko wówczas i tylko w takim zakresie, który wynika bezpośrednio i wprost z woli ustawodawcy, wyrażonej w upoważnieniu ustawowym.

Strona 1/4