Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Lemańska, asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk (spr.), po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 września 2022 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania uchyla zaskarżone postanowienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] czerwca 2022 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. na podstawie art. 59 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 735, dalej k.p.a.), w związku z art. 15 zzzzzn2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczeniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095), w związku z odwołaniem A. D. od decyzji Wójta Gminy F. z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie zasiłku celowego na pokrycie kosztów pogrzebu, odmówiło przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
Wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2020 r. A. D. zwróciła się do Wójta Gminy K. o przyznanie pomocy w formie zasiłku celowego na pokrycie kosztów pogrzebu syna. Organ uznał jednak, że nie jest właściwy w sprawie, wobec czego akta sprawy przekazał Prezydentowi Miasta S., który decyzją z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] odmówił stronie wnioskowanego świadczenia. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. w decyzji z dnia [...] września 2020 r. nr [...] poddało w wątpliwość właściwość Prezydenta Miasta S. do załatwienia wniosku A. D., co w konsekwencji doprowadziło do powstania sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy F. a Wójtem Gminy K.. Spór ten ostatecznie rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny, wskazując postanowieniem z dnia 7 września 2021 r., I OW 322/20 Wójta Gminy F. jako organ właściwy w sprawie.
Po rozpatrzeniu wskazanego na wstępie wniosku, decyzją z dnia [...] października 2021 r. nr [...], Wójt Gminy F. odmówił A. D. przyznania pomocy w formie zasiłku celowego na pokrycie kosztów pogrzebu syna.
Od powyższej decyzji odwołała się A. D.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2021 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Postanowienie to stało się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który wyrokiem z dnia 31 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Bk 84/22 skargę oddalił ustalając, że doszło do przekroczenia terminu do wniesienia odwołania, ale dostrzegł również z urzędu, że SKO nie zastosowało przepisu art. 15 zzzzzn2 ustawy COVID-19. Wobec tego Sąd wyznaczył A. D. termin 30 dni na złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, biegnący od daty doręczenia wyroku. Wyrok wraz z uzasadnieniem skarżąca otrzymała w dniu 2 maja 2022 r.
Wnioskiem z dnia [...] maja 2022 r. A. D., zwróciła się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od decyzji Wójta Gminy F. z dnia [...] października 2021 r., jednocześnie dopełniając czynności, dla której określony był termin. Uzasadniając swój wniosek strona podała, że otrzymując odwołanie od siostry T. Ł. została poinformowana, iż decyzję doręczono w dniu [...] października 2021 r., stąd w jej ocenie terminowi wcale nie uchybiła. Nadmieniła, iż nie może ponosić negatywnych konsekwencji niewłaściwej informacji uzyskanej od schorowanej, starszej osoby, która udzieliła nieprawidłowych informacji co do dnia otrzymania przesyłki. Wreszcie wnioskodawczyni niezłożenie odwołania w terminie do dnia [...] listopada 2021 r. usprawiedliwiła złym stanem zdrowia, bowiem - jak podała - w okresie od [...] listopada 2021 r. do [...] listopada 2021 r. miała wysoką gorączkę i przeziębienie. Nie mogła więc pójść na pocztę, nadto w tym okresie wszechobecny był koronawirus, zatem jako osoba odpowiedzialna, którą ów czynnik chorobotwórczy także mógł dotknąć, do placówki się nie udała. Uczyniła to zaś dnia następnego, gdy poczuła się lepiej. Dlatego też, w jej ocenie, okoliczność ta jest obiektywnie usprawiedliwiona i od wnioskodawczyni niezależna, z czego wywodzi brak swojej winy.