W skardze wywiedzionej do sądu administracyjnego J. B. zaskarżył powyższą decyzję w części utrzymującej odmowę przyznania dopłat ONW i zarzucił : - rażące naruszenie prawa przez brak zajęcia stanowiska przez organ w kwestii niedopuszczalności odwołania złożonego w dniu 19 marca 2007r.,
- naruszenie art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o wspieraniu obszarów wiejskich ze środków pochodzących z sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej wskutek nie podjęcia współdziałania z Gminą S. w zakresie przyznania dopłat ONW w formie renty planistycznej,
- niezgodność z Konstytucją definicji "obszaru wiejskiego" jako gruntów położonych w obrębach wiejskich, gdy prawidłowo do tego obszaru należy zaliczyć również grunty rolne przeznaczone na działalność rolniczą a położone w mieście. Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie decyzji w zaskarżonej części i zwrócenie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ pierwszej instancji. Na rozprawie w dniu [...] października 2007r. [k. ...] skarżący wniósł o zasądzenie kosztów podróży w kwocie 18 złotych oraz zwrot utraconych zarobków w kwocie maksymalnej przewidzianej rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 4 lipca 1990r. i nie mniejszej niż płaca minimalna regulowana konwencją nr 99 w sprawie zasad ustalania płac minimalnych w rolnictwie oraz z uwzględnieniem art. 32 Konstytucji przez zrównanie wobec prawa uprawnienia pracodawcy rolnego z robotnikiem rolnym świadczącym pracę najemną na rzecz innego rolnika z zastosowaniem kodeksu pracy a w szczególności art. 129 § 2, art. 138 § 3 pkt 2 oraz § 2a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie nie wykonywania pracy oraz wynagrodzenie stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia (Dz. U. 62, poz. 289 ze zm.) a także Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki socjalnej z 8 stycznia 1997r (Dz. U nr 2 poz 14 ze zm) w sprawie szczegółowych zasad dotyczących ustalania urlopu wypoczynkowego.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Ł. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. zważył co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z w art. 3 ustawy z dn. 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny bada legalność zaskarżonej decyzji, to jest jej zgodność z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej i oceny tej dokonuje w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy.
Z mocy art. 134 § 1 w/w ustawy sąd rozstrzyga w granicach danej skargi, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami oraz podstawą prawną.
Przede wszystkim wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie na pierwszy plan wysuwają się kwestie proceduralne, co w zasadzie czyni bezprzedmiotową merytoryczną ocenę zaskarżonej decyzji. Ta, bowiem narusza przepisy prawa procesowego w sposób, który może mieć istotny wpływ na wynik sprawy.