Stosowanie normy prawnej z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2018, poz. 2220 ze zm.) w zakresie, w jakim z dniem 23 października 2014 r. została ona uznana za niezgodną z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt. K 38/13), następuje wbrew dyspozycji art. 190 ust. 1 Konstytucji RP i stanowi rażące naruszenie prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant specjalista Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 października 2021 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.
Wnioskiem z dnia 14 czerwca 2019 r. P. Z. zwrócił się do Burmistrza Miasta A. (dalej: "Burmistrz") o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem Z. Z., legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym na stałe dnia [...] kwietnia 2019 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w S.
Decyzją z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] Burmistrz odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia z uwagi na fakt, że niepełnosprawność podopiecznego powstała po 70 roku życia. Z ww. orzeczenia o niepełnosprawności wynika bowiem, że niepełnosprawność ojca wnioskodawcy istnieje od dnia [...] listopada 2016 r., znaczny stopień niepełnosprawności ustalono od dnia [...] lutego 2019 r., podczas gdy urodził się on dnia [...] września 1946 r. Burmistrz uznał więc, że niepełnosprawność nie powstała przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Nie stwierdzono zatem spełnienia w sprawie przesłanki z art. 17 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2018, poz. 2220 ze zm.; dalej: "u.ś.r.") Decyzja ta stała się ostateczna dnia 26 lipca 2019 r. bez uruchomienia kontroli instancyjnej.
Kolejnym wnioskiem z dnia [...] lutego 2020 r. P. Z. zwrócił się ponownie do Burmistrza o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem Z. Z., legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2020 r. nr [...] Burmistrz ponownie odmówił przyznania P. Z. wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym ojcem, powołując się m.in. na ww. argumentację i wyjaśniając przy tym, że znana jest mu treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego (dalej: "TK") z dnia 21 października 2014 r. (sygn. akt K 38/13), jednakże z uwagi na odpowiedź udzieloną przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej na interpelację poselską nr 29841 z dnia 26 marca 2019 r., z której wynika, że art. 17 ust. 1b u.ś.r., w świetle jednoznacznie wskazanych przez TK skutków ww. wyroku, pozostaje obowiązującym prawem niezależnie od rozstrzygnięć organów odwoławczych, czy sądów administracyjnych.
Decyzją z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. (dalej: "SKO") uchyliło ww. decyzję oraz umorzyło postępowanie przed organem I instancji w całości, stwierdzając, że istnieje przeszkoda prawna w merytorycznym orzekaniu, polegająca na ponownym rozpoznawaniu sprawy już raz ostatecznie rozstrzygniętej ostateczną decyzją administracyjną (art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.) - przeszkodą tą jest istnienie w obrocie prawnym ostatecznej decyzji Burmistrza z dnia [...] lipca 2019 r. odmawiającej przyznania wnioskodawcy świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem, z uwagi na niespełnienie przesłanki z art. 17 ust. 1b u.ś.r. - dotyczącej momentu powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki. Wedle ustaleń SKO decyzja ta została wydana w tym samym stanie prawnym i faktycznym jaki ma miejsce w przedmiotowej sprawie.