Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ireneusz Henryk Darmochwał, Sędziowie asesor WSA Małgorzata Roleder,, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 09 października 2007 r. sprawy ze skargi Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody P. z [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności w części uchwały Rady Miejskiej B. z [...] maja 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Z. w B. 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność postanowień: paragrafu 2 ust. 2 w części "gruntów rolnych klasy IV zlokalizowanych na terenie [...]" oraz paragrafu 16 i paragrafu 30 punkt 7 i 8 uchwały nr [...] Rady Miejskiej B. z [...] maja 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Z. w B., 2. stwierdza, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze w części objętej punktem 1 nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Wojewody P. na rzecz Gminy B. kwotę 600 (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] czerwca 2006 r. znak [...] Wojewoda P. stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Rady Miejskiej B. z dnia [...] maja 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Z. w B. w następującym zakresie:
- § 2 ust. 2 w zakresie sformułowania "gruntów rolnych kl. IV zlokalizowanych na terenie [...]";
- § 6 ust. 1 w części "[...]" i ust. 3 oraz ust. 5 w części "[...]";
- § 10 ust. 1 w części "[...]" i ust. 3 w części "[...]"
- § 16,
- § 30 pkt 5 w części "[...]", pkt 6 w części "[...]", pkt 7 oraz pkt 8;
- § 42 pkt 1 ustalającego stawkę procentową w wysokości 30% w części "[...]" i w części "[...]";
- § 42 pkt 1 ustalającego stawkę procentową w wysokości 0%.
W uzasadnieniu organ nadzorczy podniósł, iż wyżej wskazany plan miejscowy w § 16, § 2 ust. 2 i § 30 pkt 5, 6, 7 i 8 wprowadza na jednym obszarze planistycznym - tereny oznaczone na rysunku planu symbolami [...], [...], [...] - kilka różnych przeznaczeń nie rozgraniczając jednocześnie terenów o zróżnicowanym przeznaczeniu, co narusza przepis art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zgodnie z którym w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Zdaniem organu nadzoru postępowanie takie jest niezgodne z zasadą kształtowania przestrzeni na danym obszarze oraz narusza zasady sporządzania planu miejscowego, co zgodnie z art. 28 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub w części.
Organ nadzoru zakwestionował również zapis § 42 pkt 1 planu, w którym ustalono zerową stawkę procentową służącą naliczaniu jednorazowej opłaty związanej ze wzrostem wartości nieruchomości. Jest to, jego zdaniem, sprzeczne z treścią art. 15 ust. 2 pkt 12 w zw. z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z przepisów tych wynika bowiem, iż w sytuacji zbycia przez właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą - wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Nie może ona być wyższa niż 30 % wzrostu wartości nieruchomości. W ocenie organu nadzoru istnieje zatem obowiązek określenia jednorazowej opłaty pobieranej w razie zbycia nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu, a obligatoryjność jej ustalenia wynika z użytego w cytowanym przepisie kategorycznego sformułowania "wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę". Wyłącza to swobodę w orzekaniu o jej wysokości przez właściwy organ nie tylko co do przekroczenia określonej w ustawie górnej wysokości 30 %, ale także wyklucza możliwość zastosowania stawki zerowej.