Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w B. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o wysokości przeciętnego dziennego zarobku uzyskiwanego z pracy na własnym gospodarstwie rolnym
Tezy

Zaświadczenie jest aktem wiedzy organu o określonych faktach lub stanie prawnym, a nie oświadczeniem kształtującym te fakty lub stan prawny.

Wobec braku normatywnych kryteriów obliczenie utraconego dziennego dochodu z pracy w gospodarstwie rolnym powinno następować na potrzeby każdego konkretnego postępowania. Uzyskanie przedmiotowych informacji, z uwagi na brak oficjalnych danych w tym zakresie pozostających w posiadaniu organu podatkowego, nie jest możliwe na drodze postępowania o wydanie zaświadczenia.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis, Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant Katarzyna Luto-Kojło, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi J. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o wysokości przeciętnego dziennego zarobku uzyskiwanego z pracy na własnym gospodarstwie rolnym oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

W dniu 31 lipca 2007 r. J. B. zwrócił się do Urzędu Miejskiego w S. o wydanie na podstawie art. 306i Ordynacji podatkowej zaświadczenia o wysokości przeciętnego dziennego zarobku uzyskiwanego z pracy na własnym gospodarstwie rolnym. Żądanie uzasadnił ubieganiem się o zwrot zarobku utraconego na skutek stawiennictwa w sądzie. Wniosek zawierał prośbę wskazania okresu ważności zaświadczenia oraz dokonania zwrotu uiszczonej opłaty skarbowej.

Postanowieniem z [...] lipca 2007 r. nr [...] Burmistrz S. odmówił wydania zaświadczenia. Wskazał, że jako organ podatkowy wydaje zaświadczenia w oparciu o dane z obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, a te dotyczą wysokości przeciętnego dochodu gospodarstwa rolnego z 1 ha przeliczeniowego w stosunku rocznym, a nie dochodu dziennego. Organ podał nadto, że brak jest przepisów pozwalających ustalać ważność zaświadczenia.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył J. B. zarzucając obrazę art. 306a § 2 Ordynacji podatkowej poprzez bezpodstawną odmowę wydania zaświadczenia oraz niekompletność rozstrzygnięcia polegającą na braku orzeczenia o zwrocie opłaty skarbowej. Zarzucił też naruszenie art. 7 Konstytucji poprzez odmowę wydania zaświadczenia uzasadnioną luką w prawie, podczas gdy organ powinien wydać zaświadczenie poszukując dla tej czynności podstawy prawnej w postaci wyprowadzonej z przepisów "normy pośredniej".

Uzasadniając zarzuty J. B. podniósł, że obowiązek potwierdzenia wysokości dziennego zarobku z pracy w gospodarstwie rolnym wynika z przepisu art. 2 ust. 2 dekretu z 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym, bowiem na tej podstawie zamierza uzyskać zwrot utraconego zarobku za stawiennictwo w sądzie. Wskazał, że w razie wątpliwości co do podstawy prawnej uwzględnienia jego żądania organ powinien zwrócić się do Głównego Urzędu Statystycznego o dane dotyczące ilości roboczogodzin przypadających na uzyskanie dochodu z 1 ha przeliczeniowego i ilości roboczogodzin składających się "na jedną dniówkę", ewentualnie zwrócić się o wykładnię przepisów do organu wyższej instancji. Zakwestionował stanowisko o niemożliwości ustalenia okresu ważności zaświadczenia i nieorzeczenie o zwrocie opłaty skarbowej.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchyliło postanowienie organu I instancji oraz przekazało wniosek z 31 lipca 2007 r. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w S. jako organowi właściwemu w sprawie wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 306i Ordynacji podatkowej. Uzasadniając rozstrzygnięcie podano, że w wyjaśnieniach z 31 października 2007 r. wnioskodawca oświadczył, iż żąda wydania zaświadczenia o wysokości dochodów podatnika, a w sprawach tych właściwi są naczelnicy urzędów skarbowych.

Postanowieniem z dnia 08 lipca 2008 r. w sprawie I OW 38/08 NSA odrzucił wniosek Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Burmistrzem S. Sąd ten wskazał, że obydwa organy są właściwe w kwestii wydania żądanego zaświadczenia i możliwość jego wydania powinny ocenić na podstawie własnych zasobów informacji.

Strona 1/6