1) Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu ( Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 ze zm. ), w definicji bezrobotnego nie mieści się osoba będąca właścicielem lub posiadaczem ( samoistnym lub zależnym) nieruchomości rolnej, o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe. Cytowany przepis w odniesieniu do osoby właściciela, pozostawia bez znaczenia fakt, czy nieruchomość ta pozostaje w jego posiadaniu, czy też znajduje się w posiadaniu innej osoby oraz czy właściciel czerpie z niej pożytki.
2) Zasadne w świetle omawianego wyżej przepisu jest stanowisko organu, który przy rozpatrywaniu warunków przyznania statusu osoby bezrobotnej, przy współwłasności gospodarstwa rolnego przyjął całą jego powierzchnię ( hektary przeliczeniowe), nie zaś wielkość udziału przypadającego skarżącemu.
Ustawodawca bowiem w treści przedmiotowego artykułu expressis verbis wskazał, iż zagadnienia związane z własnością lub posiadaniem nieruchomości rolnej ( w tym również i współwłasnością) winny być rozpatrywane w oparciu o regulacje przepisów Kodeksu cywilnego - w rozpatrywanym przypadku więc o przepisy art. 196, 206 i nast. Kc.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko,, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2004 r. sprawy ze skargi R. R. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] maja 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za osobę bezrobotną 1. oddala skargę, 2. przyznaje adwokatowi J. W. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, którą wypłaci Skarb Państwa - kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.
Decyzją z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] Starosta Powiatowy w Ł. odmówił uznania R. R. za osobę bezrobotną, w uzasadnieniu wywodząc, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że R. R. jest współwłaścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych. Fakt ten, zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 ze zm.) powoduje, w/g organu, powstanie negatywnej przesłanki prawnej uniemożliwiającej wnioskodawcy uzyskanie statusu osoby bezrobotnej.
W odwołaniu od powyższego rozstrzygnięcia R. R. stwierdził, iż brak jest podstaw do odmowy uznania go za osobę bezrobotną, gdyż jest on właścicielem zaledwie
¼ części gospodarstwa rolnego o powierzchni 13 ha 5.800 m2 - 5,260 ha przeliczeniowego. Jego udział stanowi mniej niż 2 ha przeliczeniowe, a samo gospodarstwo zostało oddane w dzierżawę. Dodatkowo składający odwołanie podniósł, że nie ponosi żadnych obciążeń podatkowych związanych z przedmiotową nieruchomością. Decyzji Starosty Powiatowego w Ł. zarzucił również, iż została wydana bez wnikliwego i rzetelnego rozpatrzenia materiału dowodowego.
Decyzją z dnia [...] maja 2004 r., nr [...] Wojewoda P. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu powołując się na treść art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu wywiódł, iż R. R. nie mógł zostać uznany za bezrobotnego, ponieważ w dniu 28 listopada 2003 r. stał się właścicielem ¼ części gospodarstwa rolnego o powierzchni ponad 13 ha, co stanowi 5,260 ha przeliczeniowego. Powyższe ustalenia organ przyjął na podstawie przedłożonych przez wnioskodawcę wypisu z aktu notarialnego - umowy darowizny i nakazu płatniczego z urzędu gminy. Powołując się na treść art. 195 i nast. Kodeksu cywilnego organ wywiódł, iż w rozpatrywanym przypadku podstawę do weryfikacji ustaleń, czy zostały spełnione warunki do przyznania statusu osoby bezrobotnej - stanowi powierzchnia całego gospodarstwa rolnego. Oddanie gospodarstwa rolnego w dzierżawę jednemu ze współwłaścicieli - R. R. - nie ma znaczenia dla merytorycznego rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, gdyż wnioskodawca jest w dalszym ciągu właścicielem ¼ części całego gospodarstwa.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku
R. R. zarzucił decyzji organu II instancji naruszenie art. 138 § 1 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r., Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) poprzez niedokonanie pełnej oceny merytorycznej i prawnej oraz art. 7, 77 i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez pominięcie istotnych okoliczności faktycznych przy rozpatrywaniu sprawy. Zdaniem skarżącego, organ w trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego niezasadnie nie zastosował w całości art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "d" ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz art. 1, art. 6 pkt 2, art. 16 ust. 1 oraz art. 38 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25).