Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Jeleniewo w sprawie wyznaczenia kierunków rozwoju energetyki opartej na odnawialnych źródłach energii na terenie Gminy Jeleniewo 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Rady Gminy Jeleniewo na rzecz skarżącej G. E. Polska spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 574,00 (pięćset siedemdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. zasądza od Rady Gminy Jeleniewo na rzecz skarżącej E. E. J. P. - B. i Wspólnicy spółki komandytowej w S. kwotę 351,00 (trzysta pięćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.-
Uzasadnienie strona 13/13

Sądowi znane są również z urzędu wyroki, w których stwierdzano nieważność uchwał rad gminy w przedmiocie: stanowienia o kierunkach działania Wójta w sprawie zasad ustalenia lokalizacji budowy elektrowni wiatrowych na terenie gminy (II SA/Bk 227/13, II SA/Bk 418/13), wyznaczenia kierunków rozwoju energetyki opartej na odnawialnych źródłach energii na terenie gminy (II SA/Ol 612/13). Należy co do zasady podzielić zawartą w uzasadnieniach tych wyroków argumentację o braku podstaw prawnych do formułowania przez radę gminy w akcie prawnym innym niż studium czy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, konkretnych, kierowanych do podmiotów zewnętrznych wobec struktury organów gminy, zasad lokalizowania spornych elektrowni, polegających na wprowadzeniu obowiązku uzyskania przez wójta zgód osób prywatnych na lokalizację elektrowni w określonej odległości od zabudowań mieszkalnych.

Na marginesie wyjaśnić tez należy, że dokonana przez trzyosobowy skład orzekający zmiana kwalifikacji uchwały w stosunku do kwalifikacji składu jednoosobowego, który rozpoznał wniosek o wstrzymanie wykonania (z aktu kierownictwa wewnętrznego na akt prawa miejscowego), nie ma istotnego znaczenia dla prawidłowości odmowy wstrzymania. Co prawda teoretycznie rzecz ujmując mogłoby nastąpić wstrzymanie wykonania uchwały będącej aktem prawa miejscowego, który nie wszedł w życie z uwagi na brak opublikowania (zakaz wstrzymywania z art. 61 § 3 p.p.s.a. dotyczy tylko aktów prawa miejscowego, które weszły w życie) - jednakże w praktyce wstrzymywanie takich aktów jest bezprzedmiotowe, a to z uwagi na fakt niedopuszczalności wywoływania przez nie skutków prawnych (jako aktów nieopublikowanych).

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.

W punkcie 2. i 3. wyroku orzeczono o zwrocie kosztów postępowania sądowego: - pkt 2. na podstawie art. 200 p.p.s.a. w związku z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr z 2013 r., poz. 461);

- pkt 3. na podstawie art. 200 p.p.s.a.

Strona 13/13