Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi T. F. na zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w B. z dnia [...] listopada 2015 r. w przedmiocie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Puszcza B. oddala skargę.
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w B. (powoływany dalej jako: "RDOŚ") w dniu [...] listopada 2015 r., na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1651 ze zm., powoływanej dalej jako: "u.o.p."), wydał zarządzenie w sprawie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 Puszcza B.
Pismem z dnia [...] lutego 2018 r. T. F. (powoływany dalej: jako "Skarżący") wezwał RDOŚ do usunięcia naruszenia prawa w związku z wydaniem powyższego zarządzenia poprzez jego uchylenie lub zmianę w zakresie w jakim narusza interes prawny i uprawnienie Skarżącego do zagospodarowania i wykorzystania jego nieruchomości położonej w miejscowości P. gm. B. pow. H. oznaczonej nr ewid. [...].
W ocenie pełnomocnika Skarżącego wprowadzone zarządzenie nałożyło na Skarżącego istotne ograniczenia w możliwości korzystania z należącej do niego nieruchomości, obligując go do utrzymania dotychczasowego sposobu korzystania z gruntu przez cały okres obowiązywania zarządzenia z jednoczesnym zastrzeżeniem, że działalność rolnicza powinna zostać ograniczona do ekstensywnych form prowadzenia gospodarki rolnej.
W odpowiedzi na powyższe wezwanie RDOŚ pismem z dnia [...] marca 2018 r., nr [...], odmówił jego uwzględnienia.
Na zarządzenie RDOŚ z dnia [...] listopada 2015 r. Skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. domagając się stwierdzenia jego nieważności. Zaskarżonemu zarządzeniu zarzucił naruszenie:
1) art. 36 ust. 1 w zw. z art. 33 ust. 1 pkt 1 u.o.p. poprzez niewykazanie, iż pełne czerpanie korzyści z nieruchomości, w tym z prowadzenia intensywnej gospodarki rolnej, będzie w sposób znacząco negatywny oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000 i w konsekwencji bezzasadne wprowadzenie daleko idących ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości wskazanych w załączniku nr 7 do zaskarżonego zarządzenia;
art. 29 ust. 10 u.o.p. w zw. z § 3 ust. 1 pkt 6) lit. b) i c) rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 marca 2010 r. w sprawie sporządzania projektu planu ochrony dla obszaru Natura 2000 (Dz.U. Nr 64, poz. 401), a w konsekwencji brak wskazania terenów, na których sposoby zagospodarowania powodowałyby znaczące negatywne oddziaływanie na obszar oraz terenów, na których sposoby zagospodarowania mogą powodować znaczące negatywne oddziaływanie na obszar;
art. 29 ust. 10 u.o.p. w zw. z § 3 ust. 1 pkt 6) lit. h) rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 30 marca 2010 r. w sprawie sporządzania projektu planu ochrony dla obszaru Natura 2000 poprzez niewskazanie kierunków rozwoju społecznego i gospodarczego na obszarze objętym zarządzeniem, a w konsekwencji uniemożliwienie zaplanowania przez Skarżącego jakiegokolwiek przedsięwzięcia gospodarczego na obszarze objętym zaskarżonym zarządzeniem;
interesu prawnego Skarżącego poprzez nałożenie, w drodze zaskarżonego zarządzenia, na właścicieli nieruchomości, w tym na Skarżącego, obciążeń w postaci ograniczenia możliwości korzystania z nieruchomości, w sposób daleko niewspółmierny w stosunku do celu zaskarżonej regulacji, jakim jest ochrona żerowisk ptaków;