Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;
Skarga podlegała uwzględnieniu aczkolwiek z innych przyczyn niż podniesione przez skarżącą. Niezwiązanie sądu administracyjnego zarzutami i wnioskami skargi, wynikające z art. 134 ust. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obligowało skład orzekający do oceny całokształtu sprawy niezależnie od argumentacji powołanej przez stronę skarżącą. Ocena ta zaś prowadzi do wniosku, że pominięcie przez organ orzeczenia o specjalnym zasiłku opiekuńczym należnym skarżącej z tytułu konieczności sprawowania opieki nad matką za okres po 31 października 2013r. do końca ważności orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności matki nastąpiło z naruszeniem prawa procesowego mogącego mieć wpływ na wynik sprawy. Naruszenie to tkwi w fakcie zaniechania pouczenia przez organ udzielonego stronie skarżącej, że "uruchomienie" procedury przyznania jej specjalnego zasiłku opiekuńczego na nowy okres zasiłkowy 2013/2014 (dokładnie od 1 listopada 2013r. do końca okresu ważności orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności matki), wymaga formalnego powtórzenia wniosku o przyznanie tego świadczenia.
Zgodzić się należy ze stanowiskiem organu, że ustawa o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013r. (nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2012r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw) przewidziała ustalanie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego jedynie na okres zasiłkowy, którym - stosownie do słownika pojęć ustawy zamieszczonego w art. 3 - jest okres od dnia 1 listopada do dnia 31 października następnego roku kalendarzowego. Powyższe wynika wprost z treści art. 24 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych nadanej wskazaną wyżej ustawą zmieniającą. Skład orzekający nie podziela wątpliwości skarżącej co do niekonstytucyjności nieobjęcia specjalnego zasiłku opiekuńczego ustalaniem go na czas nieokreślony, tak, jak to zostało zastrzeżone dla prawa do zasiłku pielęgnacyjnego lub świadczenia pielęgnacyjnego, a jedynie wątpliwości sądu, a nie strony, dotyczące zgodności zapisu ustawy z Konstytucją, dawałyby uprawnienie do wystąpienia przez skład orzekający z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego. Skład orzekający zauważa bowiem odmienność wymienionych wyżej instytucji prawnych a w konsekwencji brak podstaw do traktowania osoby mającej prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego na równi z osobą niepełnosprawną uprawnioną do zasiłku pielęgnacyjnego lub osobą, której przysługuje niezależne od kryterium dochodowego prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu konieczności sprawowania opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem. Celem wskazanej wyżej ustawy zmieniającej ustawę o świadczeniach rodzinnych było właśnie rozróżnienie podmiotowe osób, które mają pobierać świadczenia rodzinne z tytułu konieczności sprawowania opieki nad bliskimi im niepełnosprawnymi również należącymi do różnych grup bliskich krewnych. Odmienność cech poszczególnych instytucji i przesłanek ustawowych ich przyznawania, nie pozwala na jednakowe traktowanie opiekunów dorosłych krewnych niepełnosprawnych i opiekunów niepełnosprawnych dzieci. Sąd zauważa, że objęcie ustalania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego okresem zasiłkowym nie wyłącza ciągłości pobierania takiego świadczenia a jedynie wymaga powtórzenia przez ubiegającego się o to świadczenie wniosku o jego przyznanie na nowy okres zasiłkowy. Jak wynika bowiem z art. 26 ust. 2 "a" ustawy o świadczeniach rodzinnych, wnioski w sprawie ustalenia prawa do świadczeń rodzinnych na nowy okres zasiłkowy są przyjmowane od dnia 1 września.