Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w A. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 marca 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Regionalnego w B. na uchwałę Rady Miejskiej w A. z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości

Uzasadnienie strona 1/6

W dniu [...] lipca 2018 r. Rada Miejska w A. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu nieruchomości w wyniku wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej (Dz. Urz. Woj. Podl. z 2018 r., poz. 3319; zwaną dalej: "uchwałą"). Jako podstawę prawną ww. uchwały wskazano art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm., dalej: "u.s.g.") oraz art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r. poz. 121, poz. 50, poz. 650, poz. 1000, poz. 1089, zwanej dalej: "u.s.g.").

Według § 1 ust. 1 uchwały: Właściciele nieruchomości oraz użytkownicy wieczyści nieruchomości gruntowych, którzy na podstawie odrębnych przepisów nie mają obowiązku wnoszenia opłat rocznych za użytkowanie wieczyste lub wnieśli, za zgodą właściwego organu, jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego, zwani dalej "Zobowiązanym" uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Wedle ust. 2 tego przepisu uchwały: Ustala się wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej w wysokości: (1) 50% różnicy miedzy wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu z zastrzeżeniem § 1 ust. 2 pkt 2, (2) 1% różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu, o ile do wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej doszło przy udziale środków pochodzących z wpłat Zobowiązanego ustalonych w umowie zawartej z jednostką samorządu terytorialnego.

Na mocy § 2 uchwały ustalono, że traci moc uchwała Rady Miejskiej w A. nr [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej (Dz. Urz. Woj. Podl. z 2016 r. poz. 2093).

Zgodnie z § 3 uchwały, jej wykonanie powierzono Burmistrzowi Miasta A., natomiast w § 4 stwierdzono, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Podlaskiego.

W dniu 11 stycznia 2019 r. do tut. Sądu wpłynęła skarga Prokuratora Okręgowego delegowanego do Prokuratury Regionalnej w B. na ww. uchwałę. Prokurator, działający na podstawie art. 50 § 1 i art. 53 § 3 i 2a w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo po postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm., dalej: "p.p.s.a.") oraz art. 70 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2016 r., poz. 177 ze zm.), zaskarżył ww. uchwałę w całości, zarzucając jej rażące naruszenie prawa, tj. art. 146 ust. 1 i ust. 2, art. 144 ust. 1 i ust. 2 w zw. z art. 148 ust. 4 u.g.n. oraz z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP i wypływającej z tego przepisu zasady równości wobec prawa, poprzez ustalenie w jej § 1 ust. 2 pkt 2 preferencyjnej stawki opłaty adiacenckiej uzależnionej od wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej przy udziale z wpłat zobowiązanego, ustalonych w umowie z jednostką samorządu terytorialnego, podczas gdy zawarte w art. 146 ust. 2 ust. 4 u.g.n. upoważnienie dla rady gminy do stanowienia przepisów wykonawczych nie obejmuje możliwości określenia jakichkolwiek zwolnień w uiszczaniu tej opłaty, czy preferencyjnych warunków jej ponoszenia, czym Rada Miejska w A. wprowadziła preferencyjną stawkę opłaty adiacenckiej opartą o pozaustawowe kryterium oraz naruszyła zasadę równości wobec prawa, preferując wyłącznie osoby, które partycypują w kosztach budowy infrastruktury w jeden sposób - poprzez podpisanie umowy cywilnoprawnej z jednostką samorządu terytorialnego, a pozbawiając możliwości uzyskania preferencyjnej stawki osoby, które partycypują w kosztach budowy infrastruktury w inne sposoby. Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.

Strona 1/6