Przepis art. 17 ust. 5 pkt 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1518 ze zm.) nie może wykluczać prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobie, której to prawo odebrano regulacją niekonstytucyjną „przymuszając” do uzyskania świadczenia mniej korzystnego (zasiłku dla opiekuna), którego uzyskanie jest obecnie przesłanką uniemożliwiającą powrót do uzyskiwana świadczenia poprzedniego (świadczenia pielęgnacyjnego).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 marca 2017 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Burmistrza C. z dnia [...] listopada 2016 roku numer [...]
Decyzją z dnia [...] listopada 2016 r. znak [...] wydaną z upoważnienia Burmistrza C. odmówiono R. B. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną żoną D. B.
Organ pierwszej instancji wskazał, że ze zgromadzonych dokumentów wynika, iż żona Wnioskodawcy posiada ustalony (od urodzenia i na stałe) znaczny stopień niepełnosprawności (orzeczenie z dnia [...] grudnia 2011 r. wydane przez Miejski Zespół Orzekania o Niepełnosprawności w B.), zaś Wnioskodawca posiada ustalone prawo do zasiłku dla opiekuna na okres od dnia [...] lipca 2013 r. do bezterminowo (w związku ze sprawowaną opieką nad żoną). Ta ostatnio wskazana okoliczność, zdaniem organu pierwszej instancji, jest negatywną przesłanką przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na treść art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1518 ze zm.), dalej jako u.ś.r. Zgodnie z tym przepisem świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeśli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do zasiłku dla opiekuna oraz - co w sprawie zdaniem tego organu ma mniejsze znaczenie - jeśli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim. Te okoliczności wystąpiły w sprawie.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł R. B., który wskazał na sprawowanie pełnowymiarowej opieki nad chorującą od urodzenia żoną. Wyjaśnił też, że znajdują się z żoną w trudnej sytuacji życiowej z uwagi na otrzymywanie zasiłku dla opiekuna w kwocie 520 zł, która jest kwotą nieadekwatną do potrzeb. W jego ocenie, obecna sytuacja jest skutkiem niewykonywania przez kolejne rządy orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego oraz tego, że zostało mu odebrane prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, które miał przyznane na stałe, a ustalono prawo do zasiłku dla opiekuna, które to świadczenie ma niższy wymiar finansowy.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2017 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne podzielając zawartą w nim ocenę prawną. Kolegium przytoczyło treść art. 17 u.ś.r. oraz wskazało, że zgodnie z jego ustępem 5 pkt 1b wykluczone jest przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobie posiadającej uprawnienie m.in. do zasiłku dla opiekuna. Podkreśliło związany charakter decyzji w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego, która nie może być pozytywna w przypadku wystąpienia okoliczności wykluczających prawo do tego świadczenia. Jak wskazało Kolegium, decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. ustalono R. B. prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego (bezterminowo). Przepis art. 17 ust. 5 pkt 1b u.ś.r. wykluczający w takiej sytuacji prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, obowiązywał w momencie składania wniosku w sprawie niniejszej. Trafnie zatem organ pierwszej instancji odmówił ustalenia prawa do tego świadczenia.