Sprawa ze skargi na decyzję SKO w S. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński,, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 marca 2014 r. sprawy ze skargi D. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia 4 stycznia 2011 r. nr BKD-7331/01/11 Wójt Gminy N. ustalił, na wniosek Z. A. warunki zabudowy dla zmiany sposobu użytkowania budynku garażowego na budynek warsztatowy na działce o nr [...], w miejscowości N. Od decyzji tej nie składano odwołania. W dniu 31 marca 2011 r. Wójt Gminy N., na podstawie art. 155 k.p.a., zmienił decyzję z [...] stycznia 2011 r. w ten sposób, że wyrażenie "zmianie sposobu użytkowania budynku garażowego na budynek warsztatowy" zmienił na "rozbudowa, z przebudową budynku gospodarczego ze zmianą sposobu użytkowania na budynek usługowo - remontowo produkcyjny łodzi z laminatu".

W dniu 9 kwietnia 2011 r. D. W. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy z dnia [...] stycznia 2011 r. oraz decyzji zmieniającej z [...] marca 2011 r. Wnioskodawczyni podniosła, że budynek w którym odbywa się produkcja, to była drewniana stodoła, która w projekcie na budowę jej domu jest przedstawiona jako obiekt do rozbiórki. Wyjaśniała, że do śmierci ojca budynek ten był własnością ojca i matki, a obecnie matka użyczyła go na rzecz Z. A. Wnioskodawczyni podniosła dodatkowo, że załącznik graficzny nr 2 do decyzji - mapka, jest nieaktualny, gdyż jej dom na tej mapce przedstawiony jest, jako budynek gospodarczy. Wnioskodawczyni do wniosku dołączyła też zdjęcia dokumentujące bliskość stodoły przekształconej na zakład produkcyjny z jej budynkiem mieszkalnym.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] na podstawie art. 157 § 1, art. 158 § 1 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., stwierdziło nieważność decyzji Wójta Gminy N. z dnia [...] marca 2011 r. Z kolei decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji z [...] stycznia 2011 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Kolegium w pierwszej kolejności wyjaśniło, że stwierdzenie nieważności decyzji należy traktować, jako wyjątek od zasady trwałości decyzji administracyjnych i może mieć miejsce wyłącznie w przypadkach określonych w art. 156 § 1 k.p.a. Omawiając poszczególne przesłanki organ stwierdził, że kwestionowana przez wnioskodawczynię decyzja z [...] stycznia 2011 r. nie jest dotknięta żadną z wymienionych wad kwalifikowanych. W ocenie Kolegium nie budzi wątpliwości fakt, że opisana decyzja została wydana przez właściwy organ oraz że istniała podstawa prawna do jej wydania, tj. art. 59 ust.1 i art. 60 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Analizując z kolei przesłankę rażącego naruszenia prawa organ w pierwszej kolejności wyjaśnił, co należy rozumieć pod tym pojęciem, a następnie uznał, że kwestionowana decyzja zawiera wprawdzie wady, ale nie stanowią one rażącego naruszenia prawa. Wśród wad decyzji organ wymienił brak wszystkich załączników wymaganych § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 29 sierpnia 2003 r., tj. części tekstowej i graficznej wyników analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że warunki zabudowy zostały wydane dla zmiany sposobu użytkowania budynku, a nie dla nowej zabudowy oraz, że projekt decyzji został uzgodniony przez Starostę Powiatowego w A., Powiatowy Zarząd Dróg w A. i Marszałka Województwa P., brak wyników analizy organ uznał za naruszenie prawa mniejszej wagi. W ocenie Kolegium także brak wskazania skali na mapie stanowiącej załącznik do decyzji nie stanowi rażącego naruszenia prawa. Badając kwestionowaną decyzję pod kątem pozostałych przesłanek z art. 156 § 1 k.p.a., organ stwierdził, że nie jest ona dotknięta żadną z tych wad. Z podanych względów SKO nie znalazło podstaw do stwierdzenia nieważności tych ustaleń.

Strona 1/6