Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), sędzia NSA Elżbieta Trykoszko,, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 lutego 2015 r. sprawy ze skargi I. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę.
Decyzją Burmistrza W. z dnia [...] października 2010 r. nr [...] ustalono I. B. opłatę adiacencką w wysokości 10.588,80 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej nr geodezyjnym [...], położonej w obrębie W., spowodowanej jej podziałem. Następnie na skutek rozpoznania odwołania skarżącej Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] zaskarżoną decyzję utrzymało w mocy.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
W/w decyzją organ I instancji ustalił I. B. - właścicielce opisanej wyżej nieruchomości - opłatę adiacencką, w wysokości 10.588,80zł z tytułu wzrostu wartości tej nieruchomości, spowodowanego jej podziałem.
Od decyzji tej pełnomocnik skarżącej złożyła odwołanie, w którym zakwestionowała poprawność podjętego w sprawie rozstrzygnięcia. W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że zgodnie z przepisem art. 98a ust. 1a ustawy ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne, obowiązywała uchwała rady gminy, ustalającej wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej.
Wnosząca odwołanie zwróciła uwagę, że zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o Uchwałę Nr [...], Rady Miejskiej w W., zmieniającą Uchwałę Nr [...], Rady Miejskiej w W. z dnia [...] listopada 2002r., w sprawie określenia zasad nabycia, zbycia i obciążania nieruchomości gruntowych oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż 3 lata. Wymieniona ostatnio Uchwała Nr [...], została wydana w oparciu o upoważnienie zawarte w przepisie art. 98 ust. 4 ustawy (w zw. z art. 145 ust. 2 ustawy), w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 15 lutego 2000r. do dnia 21 września 2004r. Przepis art. 98 ust. 4 ustawy był zaś przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 2 kwietnia 2007r., sygn. akt SK 19/06, orzekł m. in. iż art. 98 ust. 4 ustawy w związku z art. 145 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 15 lutego 2000r. do 21 września 2004r. jest niezgodny z Konstytucją.
Pełnomocnik skarżącej podkreśliła, że jeżeli przepis upoważniający do wydania uchwały zostanie uchylony w następstwie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, to stwierdzona wadliwość przepisu ustawowego rozciąga się na wydany na jego podstawie akt wykonawczy i prowadzi do utraty mocy obowiązującej uchwały. Zdaniem wnoszącej odwołanie następstwem stwierdzenia niezgodności z Konstytucją art. 98 ust. 4 ustawy jest nie tylko utrata mocy obowiązującej tego przepisu, ale również przepisów wykonawczych wydanych na podstawie zawartego w nim upoważnienia.
W związku z powyższym podstawą do wydania zaskarżonej decyzji nie może być, w ocenie zainteresowanej, ani Uchwała Nr [...], z dnia [...] października 2007r., gdyż nie jest ona nową uchwałą w sprawie, a jedynie uchwałą zmieniającą, ani Uchwała Nr [...], która utraciła moc w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego.