Dnia 13 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Wojciech Jarzembski sędzia WSA Leszek Tyliński Protokolant: starszy sekretarz sądowy Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 8 października 2014 roku sprawy ze skargi A.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Burmistrz T., po rozpatrzeniu wniosku skarżącej A. N. z dnia [...] (data wpływu do organu) o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką M. N., odmówił przyznania skarżącej wnioskowanego świadczenia.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji przytaczając przepis art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm., dalej powoływanej jako ustawa o świadczeniach rodzinnych) stwierdził, że w sprawie nie można było przyznać stronie skarżącej wnioskowanego świadczenia, albowiem skarżąca nie spełniła określonej w art. 16a ust. 1 ww. ustawy koniecznej przesłanki ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w postaci rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej celem sprawowania bezpośredniej opieki nad niepełnosprawnym ojcem. Skarżąca bowiem, jak podkreślił organ, nie była nigdy zatrudniona, zaś w okresie od dnia [...] do dnia [...] była zarejestrowana w PUP w T. jako osoba bezrobotna. Organ zaznaczył, że osobą uprawniona do specjalnego zasiłku opiekuńczego jest osoba w przypadku której zachodzi związek pomiędzy zatrudnieniem, które istniało, a rezygnacją z tego zatrudnienia, świadczący iż osoba ta jest bez pracy z własnego wyboru, wynikającego z konieczności zapewnienia opieki niepełnosprawnemu członkowi rodziny. Zdaniem organu w przypadku skarżącej taki związek nie wystąpił, w związku z czym nie można było przyznać jej wnioskowanego świadczenia.
Od powyższej decyzji skarżąca wniosła odwołanie, domagając się pozytywnego rozpatrzenia jej wniosku. Strona wyjaśniła, iż dotychczas nie pracowała, gdyż opiekowała się niepełnosprawną w stopniu znacznym matką, która wymagała i nadal wymaga całodobowej opieki. Zaznaczyła także, że z otrzymywanego dotychczas zasiłku pielęgnacyjnego (świadczenia pielęgnacyjnego) pomagała mamie finansowo i wykupywała część jej leków, wnosząc przy tym o przywrócenie jej tego świadczenia.
Po rozpatrzeniu ww. odwołania skarżącej Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) w B. decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 267, dalej powoływanej jako kpa), orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji organu I instancji.
W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy opisując stan faktyczny sprawy stwierdził, że w świetle wskazanych w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych przesłanek ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, okoliczność nie podejmowania nigdy pracy, po to aby móc opiekować się niepełnosprawną matką, przy jednoczesnym spełnieniu kryterium dochodowego, nie stanowi wystarczającej podstawy do otrzymania specjalnego zasiłku opiekuńczego. Przepis art. 16a ust. 1 ww. ustawy wymaga bowiem aby osoba opiekująca wykazała, iż zrezygnowała faktycznie z wykonywanego zatrudnienie tylko dlatego, że konieczna, niezbędna i ważniejsza była opieka nad osobą niepełnosprawną, co do której strona ma obowiązek alimentacyjny. Z akt sprawy wynika natomiast, jak podkreślił organ, że skarżąca nie była nigdy zatrudniona, a jedynie w okresie od dnia [...] do dnia [...] była zarejestrowana jako bezrobotna. Tym samym, jak podkreślił organ, wymieniony w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych warunek rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej nie został przez skarżącą spełniony, co uniemożliwiło przyznania jej wnioskowanego świadczenia.