Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek (spr.) Sędziowie sędzia WSA Renata Owczarzak asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2021 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] września 2020 r. nr [...] Burmistrz S., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, odmówił skarżącej M. P. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad niepełnosprawną babcią K. S., uzasadniając to nieziszczeniem się w sprawie przesłanki określonej w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2011 w zm., dalej jako "u.ś.r.") - z uwagi na to, że niepełnosprawność K. S. powstała po ukończeniu przez nią 25 roku życia - oraz zaistnieniem przesłanki negatywnej z art. 17 ust. 5 u.ś.r. - ponieważ skarżąca pobiera zasiłek dla opiekuna.
Od powyższej decyzji skarżąca wniosła odwołanie, w którym zarzuciła naruszenie:
a) art. 17 ust. 1b pkt 1 i 2 u.ś.r. poprzez nieuwzględnienie, że na skutek wyroku TK z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 7 oraz art. 190 ust. 1 Konstytucji RP;
b) art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że pobieranie przez skarżącą zasiłku dla opiekuna stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, a w konsekwencji błędne uznanie, że pobieranie przez skarżącą zasiłku dla opiekuna ma przesądzające znaczenie dla oceny jej wniosku o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego;
c) art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b w zw. z art. 27 ust. 5 u.ś.r. poprzez nieuwzględnienie normy prawnej określonej w art. 27 ust. 5 u.ś.r., a w konsekwencji nieprzyjęcie, że w sytuacji skarżącej doszło do zbiegu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna implikującego prawo do dokonania wyboru jednego ze świadczeń, co przesądziło o braku prawa skarżącego do świadczenia pielęgnacyjnego, a także do błędnej konstatacji, że nie jest możliwe przyznanie skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia na wniosek złożony w trakcie pobierania zasiłku dla opiekuna,
d) art. 6, art. 8, art. 9, art. 77 § 1, art. 7 w zw. z art. 80 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.
Po rozpoznaniu powyższego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. (SKO), decyzją z dnia [...] listopada 2021 r. znak: [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji, uznając, że - jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego - wymagająca opieki K. S. posiada córki, a zatem osoby spokrewnione z nią w pierwszym stopniu, co z uwagi na treść art. 17 ust. 1a pkt 2 u.ś.r. wyklucza możliwość przyznania wnioskowanego świadczenia jej wnuczce, tj. skarżącej.