Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA R. Owczarzak (spr.) Sędziowie: sędzia WSA M. Włodarska sędzia WSA J. Brzezińska Protokolant Maciej Hoffman po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 listopada 2012 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu zwrotu refundacji oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Starosta [...], na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. d) w związku z art. 76 ust. 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), odmówił J. J. umorzenia należności z tytułu zwrotu refundacji wypłaconych zgodnie z umowami na zatrudnienie osób bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych.
Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie orzekający organ wskazał, że J. J. zawarła ze Starostą [...] trzy umowy na zatrudnienie w ramach prac interwencyjnych bezrobotnych będących w szczególnej sytuacji na rynku pracy o numerach: w numerach [...] r., [...] r. oraz [...] r. Z § 1 zawartych umów wynika, że strona zobowiązała się do utrzymania przez okres 24 miesięcy określonej w umowach liczby pracowników.
W dniu [...] r. strona złożyła pismo informujące o braku zamówień z firmy[...], co spowodowało zatrzymanie produkcji w zakładzie krawieckim. W dniu 5.03.2009 r. strona złożyła pismo, w którym poinformowała Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w [...], że z uwagi na brak zamówień wypowiedziała umowy o pracę wszystkim pracownicom Zakładu Krawieckiego. W związku z tym, że strona nie wywiązała się z warunku zawartego w § 1 umów dotyczącego utrzymania określonego stanu zatrudnienia przez okres 24 miesięcy, Starosta [...] wezwał stronę do zapłaty kwot wypłaconych refundacji wraz z odsetkami ustawowymi.
W dniu 25.03.2009 r. J. J. złożyła wniosek o umorzenie wypłaconych refundacji otrzymanych zgodnie z zawartymi umowami. Wniosek o umorzenie uzasadniła faktem, iż nie posiada majątku, z którego można by dochodzić należności, nie posiada żadnych nieruchomości.
Decyzją z dnia [...] r. Starosta [...] orzekł o odmowie umorzenia należności z tytułu zwrotu wypłaconych refundacji, lecz na skutek jej zaskarżenia Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Starosta [...] decyzją z dnia [...] r. orzekł o odmowie umorzenia należności z tytułu zwrotu refundacji wypłaconych zgodnie z zawartymi umowami na zatrudnienie osób bezrobotnych w ramach prac interwencyjnych. Wojewoda [...] wobec wniesionego odwołania, decyzją z dnia [...]r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. J. J. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, który wyrokiem z dnia 29.03.2010 r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia[...], wskazując, iż organ I instancji wydając decyzję z dnia [...]r. nie zasięgnął opinii Powiatowej Rady Zatrudnienia.
Ponownie rozpatrując sprawę Starosta [...] decyzją z dnia [...] r. odmówił stronie umorzenia należności z tytułu zwrotu refundacji.
Wskutek odwołania strony z dnia[...], Wojewoda [...] decyzją z dnia [...]r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. Po rozpoznaniu skargi J. J., Wojewódzki Sad Administracyjny wyrokiem z dnia 8.06 2011 r. (sygn. akt II SA/Bd 226/11) uchylił decyzje administracyjne zarzucając obu organom, ze nie dokonały analizy wszystkich przesłanek wymienionych w przepisie art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ograniczając się do jedynie do przesłanki określonej w pkt 1 cyt. przepisu, co zdaniem Sądu mogło mieć wpływ na ocenę możliwości umorzenia należności.