Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik (spr.) Protokolant Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi W. S., W. S. na decyzję Wojewody K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego 1. uchyla zaskarżoną i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Decyzją z dnia [...] sygn. [...] Prezydent Miasta B. na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tj. Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.) odmówił wymeldowania K. K. z miejsca pobytu stałego przy ul. [...] w B. stwierdzając, że przeprowadzone na wniosek W. i W. S. postępowanie wykazało, iż wyżej wymieniony nie opuścił wymienionego miejsca trwale, a jego czasowa nieobecność w lokalu pod powyższym adresem jest czasowa z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych, przy czym powyższe ustalenia oparte zostały poza wyjaśnieniami zainteresowanego na zeznaniach jego matki, przedłożonym zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej i przeprowadzonych oględzinach w przedmiotowym mieszkaniu, w którym K. K. posiada swoje meble i rzeczy osobiste. Nadto w uzasadnieniu decyzji wskazano na niespójność zeznań wnioskodawców, którzy z jednej strony negują fakt zamieszkiwania wnuka w ich domu, a z drugiej strony oświadczają, że wprowadził się do posesji i wywołuje awantury.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji do Wojewody K. W. i W. S. podobnie jak we wniosku o wymeldowanie podnieśli, że K. K. od 10 kwietnia 2010 r. przy ul. [...] nie mieszka (wyprowadził się zabierając swoje rzeczy po kłótni z rodzicami), na czas wizji lokalowej umeblowanie zostało wniesione do zajmowanego przezeń pokoju z pokoju jego rodziców, a odwiedzając tychże rodziców pije z nimi alkohol i następnie wywołuje awantury, co między innymi miało miejsce 24 marca 2011 r. Wystąpili zaś o wymeldowanie wnuka, bo chcieliby we własnej posesji czuć się bezpiecznie.
Po rozpatrzeniu odwołania Wojewoda K. orzekł o utrzymaniu decyzją z dnia [...] nr [...] zaskarżonej decyzji w mocy.
W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ II instancji wskazując, że wymeldowanie następuje, jeśli wyjaśnione zostanie w sposób nie budzący wątpliwości, iż dana osoba opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego, przez co należy rozumieć fizyczne nieprzebywanie w lokalu połączone z zamiarem jego opuszczenia i skoncentrowania swoich życiowych spraw w innym miejscu, stwierdził, że w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można przyjąć, iż K. K. wyczerpał przesłanki trwałego opuszczenia miejsca zamieszkania na pobyt stały. Okoliczność, iż nie przebywa on na co dzień w tymże miejscu spowodowana jest wykonywaniem przezeń pracy w terenie, co udokumentowane zostało zaświadczeniem o działalności gospodarczej. Nadto, podobnie jak organ I instancji organ odwoławczy powołał się na wyjaśnienia zainteresowanego, iż nie ma zamiaru opuszczenia mieszkania przy ul. [...], zeznania jego matki L. K., że prowadzą z synem wspólne gospodarstwo domowe oraz wyniki przeprowadzonych w lokalu oględzin.
W uzasadnieniu zaznaczono również, iż zajmowanie się niewłaściwym zachowaniem się K. K. (wywoływanie awantur po spożyciu alkoholu, grożenia pobiciem) nie leży w kompetencji organów administracji.