Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie sędzia WSA Jarosław Wichrowski asesor WSA Katarzyna Korycka (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 września 2021 r. sprawy ze skargi H. Z. na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej [...] z dnia [...] lutego 2021 r. (bez numeru) w przedmiocie przyznania stypendium socjalnego oddala skargę.
Decyzją z dnia 11 stycznia 2021 r. (bez numeru) Komisja Stypendialna [...] (KS [...]) w T., po rozpatrzeniu wniosku skarżącego H.Ż. z dnia [...] listopada 2020 r., nie przyznała skarżącemu stypendium socjalnego, wskazując, że wyliczony przez KS dochód na osobę w rodzinie studenta nie uprawnia go do otrzymania wnioskowanego stypendium. Organ wyjaśnił przy tym, że wysokość ww. dochodu uprawniająca do ubiegania się o stypendium socjalne w roku akademickim 2020/2021 wynosi 1051,70 zł.
Od powyższej decyzji skarżący wniósł odwołanie wnosząc o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez przyznanie mu stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości od dnia 1 października 2020 r. na okres 5 miesięcy w wysokości 800 zł miesięcznie.
Po rozpoznaniu powyższego odwołania Odwoławcza Komisja Stypendialna [...] (OKS [...]) decyzją z dnia [...] lutego 2021 r. (bez numeru), działając na podstawie m.in. art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 85 ze zm., dalej powoływanej jako "pswin") oraz art. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm., dalej powoływanej jako "uśr") utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji OKS [...] wskazała, że organ I instancji prawidłowo ustalił na podstawie załączonej dokumentacji dochód skarżącego w wysokości [...] zł netto, a dochód ten - jak zaznaczyła - nie kwalifikuje skarżącego do uzyskania wnioskowanego stypendium, ponieważ przekracza kwotę 1051,70 zł. Jednocześnie organ odwoławczy podkreślił, że KS uznała wskazane przez skarżącego dochody za utracone poza opłatą konferencyjną, który to dochód - zdaniem organu II instancji - zasadnie nie został uznany za utracony, bowiem taki rodzaj dochodu nie znajduje się w katalogu dochodów utraconych, który wskazano w art. 3 pkt 24 (prawidłowo: pkt 23) uśr.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na powyższą decyzję wniósł skarżący, domagając się stwierdzenia nieważności lub ewentualnie uchylenia zaskarżonej decyzji jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz podnosząc zarzuty naruszenia norm prawa materialnego - tj. art. 27 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 16 i ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426, dalej jako "ustawa o PIT") w zw. z art. 5 ust. 1 i art. 3 pkt 1 uśr w zw. z art. 88 ust. 1 pswn - jak i przepisów postępowania - tj. art. 15 w zw. z art. 10 § 1 i art. 107 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256). Uzasadniając podniesione zarzuty skarżący wskazał w szczególności, że organ II instancji niezasadnie uznał, opłatę konferencyjną, będącą należnością za czas podróży służbowej, za jego dochód. Wyjaśnił przy tym, że należność ta nie stanowiła jego przychodu, rozumianego jako bezzwrotne przysporzenie majątkowe (jak wskazał nabywcą usługi polegającej na umożliwieniu jemu, jako reprezentantowi uczelni, referowania na konferencji naukowej był [...], a skarżący jedynie wyłożył kwotę opłaty konferencyjnej za swoją uczelnię, którą następnie [...] mu zwróciło) oraz że nawet gdyby przyjąć, że przedmiotowa opłata stanowi przychód to i tak nie podlegałaby ona opodatkowaniu podatkiem PIT (byłaby bowiem zdaniem skarżącego zwolniona od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT jako element należności za czas podróży służbowej osoby niebędącej pracownikiem). Wskazał jednocześnie, że niezasadnym jest stanowisko organu II instancji, że część należności z tytułu podróży służbowej osoby niebędącej pracownikiem w postaci diety, kosztów podróży i noclegu mieści się w katalogu wymienionym w art. 3 pkt 23 uśr, a część w postaci "innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb" - w tym katalogu się nie mieści. Podniósł również, że skoro w katalogu dochodów utraconych z art. 3 pkt 23 uśr nie znajduje się taki rodzaj dochodu, jak przedmiotowa opłata stanowiąca należność z tytułu podróży służbowej osoby niebędącej pracownikiem, to nie stanowi ona dochodu w rozumieniu art. 3 pkt 1 uśr. Ponadto skarżący - podnosząc, że przedmiotowa opłata konferencyjna w żaden sposób nie poprawiła jego sytuacji materialnej oraz podkreślając niewielkie przekroczenie w sprawie progu dochodowego - wskazał na dokonanie przez organ odwoławczy wykładni obowiązujących przepisów wbrew celowi instytucji stypendium socjalnego dla studentów, jak i zasadzie sprawiedliwości społecznej. Zarzucił także brak uzasadnienia decyzji organu I instancji, co uniemożliwiło mu postawienie w odwołaniu jakiegokolwiek zarzutu jak i niezapewnienie mu czynnego udziału w postępowaniu oraz możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji.