Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia [...] Sędziowie: Sędzia [...] Sędzia [...] Protokolant [...] po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu [...] grudnia 2008r. przy udziale asesora Prokuratury Rejonowej [...] sprawy ze skargi R. W. i R. W. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę
Rada Gminy w L. w dniu [...], na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi K. i M., gmina L.(- zwanego dalej m.p.z.p.).
Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy złożyli R. W. oraz R. W. domagając się stwierdzenia jej nieważności. Zaskarżonej uchwale zarzucili naruszenie art. 9 ust. 4 oraz art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717 ze zm.) poprzez uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego niezgodnego ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy L., co spowodowało objęciem planem tylko części wsi Mierzynek, bez uwzględnienia w nim istniejącej fermy drobiu, kopalni żwiru i tartaku.
W uzasadnieniu skarżący powołali się na to, że na etapie uzgodnień wnosili uwagi do planu, jednak organ planistyczny nie uwzględnił ich, gdyż istniejąca ferma drobiu, kopalnia żwiru i tartak nie są objęte planem.
Według oświadczenia skarżących zawartego w skardze pismem z dnia 18 kwietnia 2008 r. pełnomocnik ich, wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z dnia 4 czerwca 2008 r. z uwagi na bezczynność organu wezwali jednak bezskutecznie organ o rozszerzenie planu zagospodarowania przestrzennego o część wsi K. i M., o teren należący do ich fermy drobiu w M\.
Zdaniem skarżących nie ujęcie w m.p.z.p. wymienionych wyżej obiektów jest dla skarżących krzywdzące i narusza tym samym interes prawny. Tereny na których zlokalizowane są powyższe obiekty przylega bezpośrednio do przyjętego m.p.z.p. Tereny te mają duży wpływ na środowisko. Dodali również, że plan ten może w przyszłości uniemożliwić rozwój istniejącej fermy drobiu, co w ich przekonaniu stanowi naruszenie swobody działalności gospodarczej. Uważają, że istniejące obiekty powinny mieć pierwszeństwo przed obiektami, które mają powstać w przyszłości. Plan powinien uwzględniać strefę ochronną dla istniejącej fermy. W ocenie skarżących doszło do naruszenia zasad sporządzenia planu miejscowego, co skutkuje nieważnością uchwały.
W udzielonej odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i powołując się na art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdził, że w jego ocenie skarga została wniesiona przez osoby, które nie posiadają legitymacji skargowej, gdyż nie wykazały istnienia naruszenia swojego interesu prawnego.
Organ na poparcie zajętego stanowiska przywołał poglądy doktryny oraz szereg orzecznictwa sądów administracyjnych w tym wyrok sygn. akt OSK 476/04, ONSA i WSA 2005/1/2. Z ostrożności procesowej organ dodał, że m.p.z.p. został sporządzony dla tej części wsi Mierzynek, dla której obowiązek jego sporządzenia wynika wprost z ustaleń Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy, a więc dla obszaru zurbanizowanego. Działka skarżących położona jest poza granicami obowiązywania m.p.z.p. części wsi M. i K.