Dnia 20 października 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grażyna Malinowska - Wasik (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak sędzia WSA Krzysztof Gruszecki Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 14 października 2008 roku sprawy ze skargi K. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie pozwolenia wodnoprawnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda [...], po rozpatrzeniu odwołania K. N. - właściciela przedsiębiorstwa A w S. utrzymał w mocy decyzję Starosty N. z dnia [...] nr [...] odmawiającą udzielenia wyżej wymienionemu pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzanie do ziemi, poprzez studnie chłonne i drenaż rozsączający, ścieków technologicznych pochodzących z jednostanowiskowej myjni samochodów ciężarowych usytuowanej na działce nr [...] w miejscowości S.
Z decyzji organu I instancji wynika, że odprowadzane ścieki miały pochodzić z mycia do 7 własnych samochodów ciężarowych firmy w ciągu doby - zewnętrznych elementów karoserii i plandek ciągników siodłowych i naczep. Do mycia przewidywano używanie środków odtłuszczająco - myjących biodegradowalnych, nie zawierających związków fosforu i AFE. W myjni planowano zainstalowanie wysokociśnieniowego agregatu myjącego oraz zastosowanie urządzeń do oczyszczania ścieków z zanieczyszczeń i substancji ropopochodnych - osadnika i separatora koalescencyjnego przed studniami chłonnymi i drenażem rozsączającym. Podczyszczone ścieki po przepłynięciu przez studnie chłonne miały być rozsączane na terenie należącej do K. N. działki.
Uzasadniając swe rozstrzygnięcie organ I instancji wskazał, że w dokumentacji, jako główny czynnik zanieczyszczający ścieki z myjni wymieniono substancje ropopochodne, zaliczane do substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, zaś przepis art. 39 pkt 3 lit. "b" ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. 2005 r., Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.) zabrania wprowadzania do ziemi ścieków zawierających tego rodzaju substancje. Organ nie podzielił stanowiska wnioskodawcy, że ścieki z myjni nie należą do "ścieków innych", o których mowa w § 11 ust. 3 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi oraz w sprawie substancji szkodliwych dla środowiska wodnego (Dz. U. Nr 137, poz. 984), które mogą być wprowadzane do ziemi w szczególnych sytuacjach wymienionych w tym przepisie.
Nadto według organu, mimo że myte samochody mogą być zanieczyszczone różnymi substancjami, w zależności od przewożonego ładunku, nie zaproponowano żadnych neutralizatorów ani zbiorników kontrolnych, poza osadnikiem i seperatorem, które oczyszczą ścieki tylko z zawiesin i substancji ropopochodnych, a nie z innych rodzajów zanieczyszczeń. Powołując się na art. 143 pkt.1 i 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2003 r., Nr 129 poz. 902) organ także stwierdził, że myjnia powinna posiadać oczyszczalnię ścieków i system ponownego wykorzystania oczyszczanych ścieków do mycia samochodów w cyklu zamkniętym.
Ze względu na powyższe, projektowany sposób oczyszczania i odprowadzania ścieków z myjni, przy uwzględnieniu dodatkowego zaproponowanego przez wnioskodawcę zabezpieczenia w postaci wykorzystania wodomierza, wykonania dodatkowej studni rewizyjnej i rozszerzenia zakresu analiz ścieków, nie spełniają wymogów wynikających z prawa wodnego oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r.