Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant starszy sekretarz sądowy Dominika Znaniecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2020 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...].
Decyzją z [...] stycznia 2020 r. [...], z upoważnienia Prezydenta G., odmówiono H. S. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych na K. S..
W uzasadnieniu decyzji po przytoczeniu treści stosowanych przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazano, że wnioskująca o świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem jest uprawniona do emerytury. Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ww. ustawy świadczenie nie przysługuje jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do emerytury (...), zatem nie została spełniona przesłanka warunkująca przyznanie wnioskowanego świadczenia.
W odwołaniu od powyższej decyzji H. S. podniosła, że przeszła na wcześniejszą emeryturę ze względu na stan zdrowia syna, chorującego na mózgowe porażenie dziecięce z niedowładem kończyn, poruszającego się na wózku inwalidzkim, wymagającym stałej i pełnej opieki. Opisała również swoją trudną sytuację zdrowotną i wysokość kosztów związanych z konieczną opieką i rehabilitacją niepełnosprawnego syna. Strona po 20 latach pracy uzyskuje 963 zł emerytury, podczas gdy inne osoby opiekujące się niepełnosprawnym dzieckiem pobierają świadczenie pielęgnacyjne w wysokości 1830 zł. Odwołująca wskazała, że można zawiesić jej emeryturę aby mogła uzyskać świadczenie pielęgnacyjne w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym i dorosłym synem. Powołała się na konstytucyjną zasadę sprawiedliwości oraz na to, że opiekun powinien otrzymać świadczenie korzystniejsze.
Decyzją z [...] marca 2020 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4, ust. 5 pkt 1 lit. a, art. 24 ust. 2 i ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 111, dalej "u.ś.r.") oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 256, dalej "k.p.a."), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy ograniczył się do przytoczenia treści przepisów art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazując, że strona nie kwestionuje okoliczności, iż przysługuje jej prawo do emerytury, co stanowi przeszkodę w przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego. Zdaniem Kolegium przepis jest w tym zakresie jednoznaczny i nie pozostawia pola do dowolnej interpretacji przez organ administracji publicznej. Oznacza to, że osoba mająca ustalone prawo do emerytury nie jest uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego niezależnie od tego, czy kwota otrzymywanej emerytury jest wyższa czy niższa od aktualnej wysokości świadczenia pielęgnacyjnego.