Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Asesor WSA Mirella Łent (spr.) Protokolant Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w dniu 27 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Zenony G. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] 2004 r. nr [...] w przedmiocie uprawnienia do osobnej kwatery stałej oddala skargę Na oryginale właściwe podpisy
Decyzją z dnia [...] 2004r., Nr 27/2004, Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w B., utrzymał w mocy decyzję Nr [...] z dnia [...] 2004r., Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Ł. o stwierdzeniu, że Zenona G. nie nabyła uprawnień do osobnej kwatery stałej.
U podstaw zaskarżonej decyzji legły ustalenia, iż skarżąca będąc żoną majora rezerwy Stanisława G. nie zamieszkiwała z nim w kwaterze, gdyż w chwili śmierci mieszkał on w lokalu nie będącym kwaterą w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 86, poz. 433 ze zm.), zatem stosownie do art. 23 ust. 2 pkt 2) cyt. ustawy nie spełniła warunków do pozytywnego orzeczenia w sprawie nabycia prawa do kwatery.
Zaskarżona decyzja zakończyła postępowanie toczące się w sprawie, kiedy to decyzją z dnia [...] 2003r., Nr [...], Dyrektor Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w B., stwierdził nieważność decyzji nr [...] z dnia [...] 1999r. Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Ł., stwierdzającej nabycie uprawnień do kwatery, a decyzją z dnia [...] 2004r., Nr [...], Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie utrzymał to orzeczenie w mocy.
Takie rozstrzygnięcie zapadło w wyniku bezspornego ustalenia, że Zenona G. nie zajmowała osobnej kwatery stałej, będącej w zasobie Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, a wspólnie z mężem zamieszkiwała w wynajętym mieszkaniu w Ł., przy ul [...], w budynku należącym do właściciela prywatnego. Ustalenie to oparto również na oświadczeniu skarżącej.
Decyzję tę Zenona G. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W skardze, podobnie jak w odwołaniu, skarżąca zarzuciła decyzji, że została podjęta przedwcześnie, gdyż nie zostało zakończone postępowanie w sprawie prawidłowości decyzji o stwierdzeniu nieważności.
W odpowiedzi na skargę, wniesiono o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga jest bezzasadna, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu, o jakim mowa w art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Nie ma racji skarżąca, co do przedwczesności orzeczenia będącego przedmiotem niniejszej oceny.
W obrocie prawnym znajduje się decyzja z dnia [...] 2004r., Nr [...], Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie, która jest ostateczna, co oznacza, że wywołała skutek w postaci wyeliminowania z obrotu decyzji przyznającej uprawnienia, co z kolei oznaczało to, że nie rozstrzygniętym pozostawała sprawa uprawnień skarżącej do kwatery stałej i organ prawidłowo podjął w tej kwestii rozstrzygnięcie. Istnienie tych skutków nie może być pomijane dopóki decyzja (jej skutki) nie zostanie wyeliminowana z obrotu prawnego.
Zatem konsekwencją złożenia skargi do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną stwierdzającą nieważność orzeczenia o uprawnieniu skarżącej do kwatery stałej, nie mogło być uniemożliwienie organowi rozpatrzenia sprawy w przedmiocie tegoż uprawnienia.