Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Wichrowski Sędziowie sędzia WSA Anna Klotz (spr.) sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kloska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2017 r. sprawy ze skargi M. W., R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zgody na remont obiektu mieszkalnego w częściach znajdujących się w pasach drogowych oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2017 r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. po rozpoznaniu odwołania M. i R. W. od decyzji Miejskiego Zarządu Usług Komunalnych i Dróg we W. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] o odmowie wyrażenia zgody na remont budynku mieszkalnego położonego przy ul. W. we W. w częściach znajdujących się w pasach drogowych ulic S. i W., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23) w zw. z art. 38 ust. 2 ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440) utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
We wniosku z dnia [...] listopada 2016 r. M. i R. W. zwrócili się do Miejskiego Zarządu Usług Komunalnych o wyrażenie zgody na remont obiektów budowlanych, tj. budynku mieszkalnego położonego we W. przy ul. W. na działce numer [...] i [...] KM 69 oraz [...] KM 57, wskazując, że obecny stan techniczny budynku wymaga remontu, a załączona ocena techniczna dopuszcza remont przy wykorzystaniu istniejących ścian konstrukcyjnych budynku. Ponieważ budynek znajduje się częściowo w pasie drogowym strona uznała wniosek za zasadny.
Prezydent Miasta W. decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. znak: [...], działając m.in. na podstawie art. 38 ust. 3 ustawy o drogach publicznych oraz art. 3 pkt 6 - 8 ustawy Prawo budowlane odmówił wyrażenia zgody na remont budynku położonego przy ul. W. we W. w częściach znajdujących się w pasach drogowych ulic S. i W. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o drogach publicznych istniejące w pasie drogowym obiekty budowlane i urządzenia niezwiązane z gospodarką drogową lub obsługą ruchu, które nie powodują zagrożenia i utrudnień ruchu drogowego i nie zakłócają wykonywania zadań zarządu drogi, mogą pozostać w dotychczasowym stanie. Według organu I instancji prawodawca uznaje, że jeżeli ich stan nie ulegnie modyfikacjom, to nie wystąpią również niepożądane efekty dla skuteczności zarządzania drogą, bądź ruchem drogowym. Art. 38 ust. 2 ww. ustawy pozwala jednocześnie na modyfikację stanu omawianych obiektów i urządzeń przez remont bądź przebudowę, zastrzegając kontrolę tych zmian przez zarządcę drogi. Organ wskazał, że ul. S. stanowi drogę powiatową. Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych obiekty budowlane przy drogach w przypadku dróg powiatowych powinny być usytuowane w odległości co najmniej 8 m od zewnętrznej krawędzi jezdni. Na podstawie danych zawartych w elektronicznym systemie ERGO (system prowadzący elektroniczną ewidencję infrastruktury drogowej, w tym elektroniczne książki dróg) stwierdzono, że odległość budynku usytuowanego przy ul. W. od krawędzi jezdni ulicy S. wynosi ok. 3 m. W związku z tym, według organu I instancji, na dzień wydawania decyzji nieruchomość p. W. narusza przepisy określone w powołanym artykule. W ocenie organu, zabudowanie w części znajdującej się na terenie pasów drogowych ulic W. i S. przyczynia się do zmniejszenia widoczności na skrzyżowaniu dla kierujących pojazdami oraz wymusza poruszanie się pieszych bliżej krawędzi jezdni drogi powiatowej, co wpływa na zmniejszenie bezpieczeństwa ruchu. Organ wyjaśnił, że przebudowa, bądź remont obiektu znajdującego się w pasie drogowym może nastąpić pod warunkiem uzyskania zgody organu administracji drogowej. W sytuacji, gdy planowane roboty budowlane objęte są obowiązkiem pozwolenia na budowę, wymaga się od inwestora uzgodnienia projektu budowlanego z zarządcą drogi. Organ rozpatrując przedłożony wniosek ocenia, czy opisane w nim roboty budowlane odpowiadają definicjom przebudowy lub remontu budowlanego określonym w przepisach ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z art. 3 pkt 7a ustawy, przez pojęcie "przebudowa" należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego. Natomiast w myśl art. 3 pkt 8 tej ustawy, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Organ I instancji stwierdził, że p. W. zamierzają przeprowadzić remont przedmiotowego budynku zgodnie z danymi określonymi w ocenie stanu technicznego tj.: odtworzenia więźby dachowej i sufitu podwieszanego, nie obciążaniu ścian fundamentowych i konstrukcyjnych dodatkowymi obciążeniami, wbudowania /wykonania/ nadproży, zwieńczenia ścian zewnętrznych wieńcem żelbetowym z zachowaniem wysokości budynku do kalenicy. Organ przytoczył art. 38 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, w myśl którego przebudowa lub remont obiektów budowlanych lub urządzeń o których mowa w ust. 1 wymaga zgody zarządcy drogi, a w przypadku gdy planowane roboty są objęte obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę, również uzgodnienia projektu budowlanego. Organ stwierdził, że wymienione prace budowlane nie odpowiadają definicjom "przebudowy ani remontu" określonym w ustawie Prawo budowlane.