Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Toruń Centrum-Zachód w Toruniu na uchwałę Rady Miasta Torunia z dnia 26 lutego 1998 r. Nr 639/98 w przedmiocie zasad sprzedaży lokali 1. stwierdza nieważność pkt 4, 6, 6 lit. a, 7, 9, 11, 13, 14, 17, 18, 19, 21 lit. a Załącznika nr 1 do uchwały nr 639/98 Rady Miasta Torunia z dnia 26 lutego 1998 r. w przedmiocie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Toruń na rzecz ich najemców, 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części, w której została stwierdzona jej nieważność, nie podlega wykonaniu.
Rada Miasta Torunia, działając na podstawie art. 18 ust 2 pkt 9 lit a. ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591;
ze zm.), art. 13 ust. 1, art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), podjęła uchwałę z dnia 26 lutego 1998 r. Nr 639/98 w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy Miasta Torunia na rzecz najemców.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na powyższą uchwałę Prokurator Rejonowy Toruń Centrum-Zachód w Toruniu zakwestionował ją w części obejmującej § 1 pkt 2, 4, 5, 6, 6a, 7, 8, 9, 11, 11a, 13, 14, 17, 18, 19, 21 a załącznika nr 1 do uchwały. Zarzucił jej istotne naruszenie przepisu art. 7 i 94 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483; ze zm.), art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a, art. 40 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (cyt. wyżej) oraz art. 25 ust. 2 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 i art 34 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (cyt. wyżej) poprzez zamieszczenie w § 1 pkt 2, 4, 5, 6, 6a, 7, 8, 9, 11a, 13, 14, 17, 18, 19, 21 a załącznika do uchwały, przepisów regulujących zagadnienia wykraczające poza upoważnieniu ustawowe. Ponadto wskazał, że uchwała w części zaskarżonej narusza przepis art. 7 Konstytucji (cyt. wyżej.), art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (cyt. wyżej) oraz §137 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 roku w sprawie" Zasad techniki prawodawczej" (Dz.U. Nr 100, poz. 908) polegające na powtórzeniu i zmodyfikowaniu w § 1 pkt. 11 załącznika nr 1 do uchwały przepisu rangi ustawowej, tj. art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (cyt. wyżej.)
W uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał, że zawarte w art. 18 ust. 2 pkt 9 lit a i art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami upoważnienie ustawowe do określania zasad zbycia nieruchomości gminnych oraz zasad zarządu mieniem gminy, nie dawało Radzie Miasta Torunia uprawnienia do określania w załączniku nr 1 do uchwały nr 639/98 obciążania nabywców lokali mieszkalnych kosztami sporządzania operatu szacunkowego (pkt 9 i 17 załącznika) i wszelkimi kosztami związanymi z zawarciem umowy kupna i sprzedaży lokalu mieszkalnego (pkt. 19). Takiego upoważnienia nie można także doszukać się w treści art. 34 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który to przepis zawiera jedynie szczegółowe upoważnieniu ustawowe do podejmowania uchwał, przyznającej podmiotom pierwszeństwo w nabyciu lokali. Prokurator wskazał, że w świetle treści przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami dokonanie wyceny nieruchomości, jak i jej koszty obciążają organ administracji publicznej, a zatem w niniejszej sprawie organ wykonawczy Gminy Miasta Toruń. Podniósł, iż przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami regulują w sposób kompleksowy zasady dotyczące sprzedaży lokali i nieruchomości gminnych. Nie daje ona upoważnienia Radzie Miasta Torunia do regulowania zasad wyceny lokali mieszkalnych, w szczególności obciążania nabywców kosztami wyceny wykonania operatu szacunkowego. Rada Miasta nie miała także uprawnienia do jednostronnego nałożenia na kupujących lokal mieszkalny obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów związanych z zawarciem umowy, z czym nierozerwalnie wiąże się ponoszenie kosztów aktu notarialnego. O tym kto poniesie koszty związane z zawarciem umowy, w tym koszty aktu notarialnego, winny decydować obie strony umowy, żaden bowiem przepis rangi ustawowej nie nakłada takiego obowiązku na jedną ze stron umowy.