Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz asesor WSA Katarzyna Korycka (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kloska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2020 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Inspektor Sanitarny z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. oddala skargę; 2. nakazuje zwrócić ze Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy) na rzecz skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych nienależnie uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny ("PPIS") w T. nie stwierdził u skarżącej J. D. choroby zawodowej w postaci przewlekłego zapalenia kaletki maziowej (przewlekła choroba układu ruchu wywołana sposobem wykonywania pracy), wymienionej w poz. 19.2 wykazu chorób zawodowych, określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych wydanych na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1440 ze zm., dalej powoływanej też jako "kp").
Decyzja PPIS, w następstwie wniesionego przez skarżącą odwołania, została utrzymana w mocy przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego ("PWIS") w B. decyzją z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...].
W uzasadnieniu podjętych decyzji orzekające organy wskazały na przeprowadzone w sprawie postępowanie wyjaśniające, podkreślając że w jego ramach uwzględniono i przeanalizowano wszystkie miejsca zatrudnienia skarżącej, ustalono narażenie zawodowe i charakter wykonywanych przez skarżącą czynności w poszczególnych miejscach zatrudnienia. Zaznaczyły przy tym, że w ramach dwukrotnego zatrudnienia w latach 2009 - 2017 w firmie [...] w W. - Zakład Produkcyjny w T. (tj. zakładzie wskazanym przez skarżącą w dokonanym zgłoszeniu podejrzenia choroby zawodowej jako miejsce narażenia zawodowego) skarżąca pracując na stanowisku pracownika montażowego, wykonywała czynności zawodowe wiążące się z montażem podzespołów kotłów gazowych (cykl różnych czynności, trwających po ok. 2-4 minuty, wielokrotnie powtarzanych podczas zmiany roboczej), co łączyło się z czasowym, wielokrotnym, krótkotrwałym unoszeniem kończyn górnych na wysokość klatki piersiowej i barków oraz z wykonywaniem ruchów skrętnych tułowia. Organy wskazały również, że całość zgromadzonych informacji w toku postępowania wyjaśniającego została ujęta w "Skierowaniu na badania w związku z podejrzeniem choroby zawodowej" i przekazana wraz z załącznikami tj. dwoma "Kartami oceny narażenia zawodowego w związku z podejrzeniem choroby zawodowej" do jednostki orzeczniczej I stopnia tj. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w T., który w dniu [...] maja 2019 r., wystawił orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej wymienionej w poz. 19.2 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (t.j. Dz.U z 2013 r. poz. 1367, dalej powoływanego jako "rozporządzenie RM"). W następstwie wniesionego odwołania od ww. orzeczenia, również jednostka orzecznicza II stopnia tj. Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi wydał orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej pod postacią przewlekłego zapalenia kaletki maziowej. Orzekające organy podkreśliły, że obie jednostki orzecznicze jednomyślnie stwierdziły, że to nie warunki pracy spowodowały schorzenie skarżącej, że jednostki orzecznicze wskazały przyczyny braku rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej związane z brakiem wystąpienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy narażeniem a schorzeniem oraz, że oba orzeczenia lekarskie zostały należycie uzasadnione i w wystarczający sposób wyjaśniają przyczyny braku rozpoznania u skarżącej choroby zawodowej. Powołując się zatem na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy (orzeczenia lekarskie, przeprowadzone oceny narażenia zawodowego pracownika) oraz wynikający z przepisów prawa wymóg rozpoznania choroby zawodowej przez lekarza zatrudnionego w uprawnionej jednostce orzeczniczej, jako niezbędnej przesłanki stwierdzenia choroby zawodowej, organy obu instancji stwierdziły, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do wydania decyzji stwierdzającej u skarżącej chorobę zawodową, stanowiącą przedmiot zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej. Dodatkowo organ II instancji podkreślił, że u skarżącej były prowadzone trzy postępowania diagnostyczno-orzecznicze w sprawie podejrzeń chorób zawodowych (zespół cieśni nadgarstka, zespół rowka nerwu łokciowego i przewlekłe zapalenie kaletki maziowej), że we wszystkich rozpatrywanych schorzeniach orzekał lekarz orzecznik Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w T., że w związku z tym był on w posiadaniu dokumentacji zgromadzonej w podstępowaniu dotyczącym każdej z chorób, że wszystkie wydane przez PPIS decyzje (w tym dotyczące zespołu cieśni nadgarstka uznanego za chorobę zawodową) zostały przekazane do Poradni Chorób Zawodowych oraz, że w każdym postępowaniu lekarz orzecznik ocenia indywidualnie przesłanki rozpoznania konkretnej choroby zawodowej i nie jest zdeterminowany faktem rozpoznania jednej choroby zawodowej przy ocenie przesłanek do rozpoznania innej choroby zawodowej.