Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 maja 2012r. sprawy ze skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Nakle nad Notecią z dnia 30 czerwca 2011r. nr X/177/2011 w przedmiocie opłaty za świadczenia wykraczające poza podstawę programową wychowania przedszkolnego w przedszkolach prowadzonych przez gminę 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.
W dniu 30 czerwca 2011 r. Rada Miejska w Nakle, działając na podstawie art. 14 ust. 5 w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r.
o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm., dalej: u.s.o.) podjęła uchwałę Nr X/177/2011 w sprawie opłat za świadczenia wykraczające poza podstawę programową wychowania przedszkolnego w przedszkolach prowadzonych przez Gminę Nakło nad Notecią. W § 4 ust. 1 uchwały Rada ustaliła opłatę miesięczną za świadczenia przedszkolne przekraczające podstawę programową wychowania przedszkolnego w wysokości 7,22% minimalnego wynagrodzenia za pracę za każde dziecko. Zgodnie zaś z § 4 ust. 2 wysokość opłaty ulega zaokrągleniu do pełnych złotych w ten sposób, że końcówkę opłaty wynoszącą mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówkę opłaty wynoszącą 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych. W świetle § 5 ust. 1 uchwały, w/w opłata wnoszona jest w terminie do 15 dnia danego miesiąca, § 5 ust. 2 zaś reguluje kwestię odsetek od nieterminowych wpłat. § 6 i 7 regulują odpowiednio - kwestię opłat w miesiącach wakacyjnych oraz opłat za wyżywienie.
Wojewoda Kujawsko-Pomorski w skardze z dnia 5 marca 2012 r. wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, zakwestionował powyższe zapisy. Zarzucając naruszenie przepisów art. 14 ust. 5 i art. 6 ust. 1 pkt 2 u.s.o. skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zapisów § 4, § 5, § 6 i § 7 uchwały.
W uzasadnieniu strona skarżąca wywodziła, że podstawę prawną wydania przedmiotowego aktu prawa miejscowego stanowią art. 14 ust. 5 oraz art. 6 ust. 1 pkt 2 u.s.o. Przepis art. 14 ust. 5 przyznaje radzie miasta/gminy kompetencję do ustalenia wysokości "opłat za świadczenia udzielane przez przedszkole publiczne w czasie przekraczającym wymiar zajęć, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2". Natomiast zgodnie z przywołanym art. 6 ust. 1 pkt 2 przedszkole publiczne "zapewnia bezpłatne nauczanie, wychowanie i opiekę w czasie ustalonym przez organ prowadzący, nie krótszym niż 5 godzin dziennie".
W treści § 2 zaskarżonej uchwały, Rada Miejska nie ustaliła ściśle wysokości opłat, ale wskazała sposób jej wyliczenia jako procent minimalnego wynagrodzenia za pracę. Taka regulacja, zdaniem skarżącego, jest sprzeczna z treścią upoważnienia, gdyż rada powinna ustalić wysokość opłaty, która odpowiada cenie świadczeń publicznych: "wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę" (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach - Dz.U. nr 97, poz. 1050 z późn. zm.).
W konsekwencji zapisu uchwały, wysokość opłaty podlegać będzie zmianom zależnym od rozstrzygnięcia innego organu i okoliczności niezwiązanych z oferowaną usługą publiczną. Wysokość opłaty ma realizować zasadę ekwiwalentności - odpowiadać kosztom usług. Jak wskazała strona skarżąca, powiązanie opłaty, o której mowa, z minimalnym wynagrodzeniem oznacza wzrost jej przy podwyższeniu minimalnego wynagrodzenia. Zwrócono przy tym uwagę, że w obowiązującym stanie prawnym rada nie posiada uprawnienia do nałożenia opłaty o charakterze stałym (w formie opłaty procentowej) za korzystanie z przedszkola. Strona skarżąca zauważyła, że opłaty za świadczenia przedszkoli mają charakter cywilnoprawny, a zatem zastosowanie ma w ich przypadku zasada ekwiwalentności świadczeń, zgodnie z którą opłatę wnosi się za konkretne świadczenia. W ocenie skarżącego, art. 14 ust. 5 wyklucza także wprowadzone mocą § 4 ust. 2 badanej uchwały zaokrąglenia opłat, gdyż powinny być one określone konkretnymi jednostkami pieniężnymi. Na poparcie swojego stanowiska w zakresie § 4 uchwały, Wojewoda przytoczył stosowne orzecznictwo sądów administracyjnych.