Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ stwierdził uprzątnięcie odpadów zalegających w miejscach związanych z hodowlą ptaków na terenie przedmiotowej posesji, co jest równoznaczne z usunięciem stanu mogącego stwarzać zagrożenie epidemiologiczne, a tym samym dalsze postępowanie stało się bezprzedmiotowe i należało je umorzyć.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła skarżąca. W jego uzasadnieniu wskazała, że z jednej strony organ twierdzi, iż nie jest właściwy do rozstrzygnięcia sprawy, z drugiej zaś nie rozpoznając merytorycznie jej wniosku, bez przeprowadzenia jakiegokolwiek postępowania wyjaśniającego, nakłada na nią określony obowiązek z zagrożeniem, że zostanie wszczęte również w stosunku do jej osobyniej postępowanie administracyjne. Takie podejście do sprawy to nic innego jak ukryta forma odmowy wszczęcia postępowania na podstawie art. 61a § 1 K.p.a. z uzasadnieniem, że stroną postępowania na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej automatycznie nie może być współwłaściciel nieruchomości. W ocenie skarżącej zgodnie z art. 28 K.p.a. powinna być stroną postępowania, której interes prawny został naruszony.
Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, w razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych Państwowy Inspektor Sanitarny nakazuje w drodze decyzji, usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień. Przenosząc powyższy obowiązek na grunt niniejszej sprawy skarżąca miała prawo oczekiwać, że organ wyda decyzję nakazującą M. C. usunięcia wywołanego przez niego zagrożenia epidemiologicznego w zakreślonym terminie. To, że do protokołu zobowiązał się on do usunięcia tego zagrożenia, nie zwalniało z obowiązku wydania decyzji. Taki sposób załatwienia sprawy spowodował, że sposób wykonania obowiązku nie był sprawdzalny. Również niewykonanie obowiązku lub jego częściowe wykonanie nie było zagrożone żadną sankcją. Dlatego też na przykład w miejsce zobowiązania do wykonania 3 x D, wykonany został zabieg dezynfekcji, którego dowód przedłożono do sprawy, a który budzi wątpliwości co do prawdziwości wykonania tego zabiegu (brak podpisu M. C., brak faktury).
W przypadku stwierdzenia zagrożenia epidemiologicznego, a taka sytuacja wystąpiła, nie ma miejsca na nieformalne porozumienia, tym bardziej że w dacie kontroli pomieszczeń, w których prowadzona była hodowla ptaków, stwierdzone zostało, że stan zagrożenie epidemiologicznego nadal istnieje. W takim przypadku stosownie do zapisu art. 27 ustawy państwowy inspektor sanitarny nakazuje w drodze decyzji usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień. Deklaracja M. C., że usunie zagrożenie, w świetle art.27 ustawy była prawnie obojętna.
W ocenie skarżącej, postanowienie o umorzeniu postępowania zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa materialnego oraz przepisów K.p.a. Postanowienie nie spełnia również wymogu art. 107 § 3 K.p.a., ponieważ uzasadnienie pomija wnioski i zarzuty, które kierowała w pismach oraz w zastrzeżeniach do protokołu. Organ ponownie rozpoznając sprawę powinien ustalić, kto prowadził hodowlę, kto hodowlę zlikwidował oraz kto pozostawił pomieszczenie po hodowli w stanie zagrożenia dla zdrowia.