Wydanie zezwolenia na uprawę maku osobie nie będącej rolnikiem indywidualnym i nie prowadzącej indywidualnego gospodarstwa rolnego jest rażącym naruszeniem art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Prokuratora Wojewódzkiego w Warszawie na decyzję Naczelnika Miasta i Gminy K. - J. z dnia 24 kwietnia 1989 r. w przedmiocie zezwolenia na uprawę maku i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji.
Na podstawie art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii /Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./ Naczelnik Miasta i Gminy K. - J. decyzją nr 27/89 z dnia 24 kwietnia 1989 r. zezwolił Antoninie M. na uprawę maku w 1989 r. na gruntach o powierzchni 20 m2 położonych w P.
Decyzje tę zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Prokurator Wojewódzki w Warszawie, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności z powodu rażącego naruszenia art. 10 ust. 4 pkt 2 powołanej wyżej ustawy, polegającego na udzieleniu zezwolenia na uprawę maku osobie nie będącej rolnikiem indywidualnym.
W odpowiedzi na skargę Naczelnik Miasta i Gminy K. - J. uznał zarzuty skargi za słuszne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna. Z przepisów art. 10 ust. 2 i ust. 4 pkt 2 powołanej w decyzji ustawy wynika, że zezwolenie na uprawę maku może być udzielone osobie fizycznej tylko wtedy, gdy ma zawartą umowę kontraktacji z uprawnioną jednostka gospodarki uspołecznionej bądź gdy jest rolnikiem indywidualnym, to znaczy prowadzi on indywidualne gospodarstwo rolne.
W sprawie niniejszej jest bezsporne, że w okresie wydawania zaskarżonej decyzji i obecnie Antonina M. nie prowadzi gospodarstwa rolnego; użytkuje jedynie działkę gruntu o powierzchni około 0,30 ha. Wydanie zezwolenia na uprawę maku osobie nie będącej rolnikiem indywidualnym i nie prowadzącej indywidualnego gospodarstwa rolnego jest rażącym naruszeniem art. 10 ust. 4 pkt 2 powołanej ustawy, gdyż dopuszczalność wydania takiego zezwolenia ma charakter wyjątku.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 207 par. 3 w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa jak w sentencji wyroku.