Skarga Jana J. na decyzję Wojewody Piotrkowskiego w przedmiocie odmowy ustalenia kandydatem na nabywcę gruntu PFZ i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

1. Jeżeli organ administracji nie wyjaśnił osobie składającej podanie o sprzedaż jej określonej działki gruntów PFZ, że wskazana działka nie jest wyznaczona do sprzedaży, bądź też osoba ta - pomimo wyjaśnienia jej tej okoliczności - złożyła podanie, wszczynając w ten sposób postępowanie administracyjne /art. 61 par. 3 Kpa/, organ ten powinien wydać decyzję umarzającą postępowanie jako bezprzedmiotowe /art. 105 par. 1 Kpa/, zamiast rozpatrywać wniosek strony co do jego istoty.

2. Rozpatrując odwołanie strony, organ administracji wyższego stopnia może wydać rozstrzygnięcie tylko na podstawie art. 138 Kpa, co w wypadku bezprzedmiotowości postępowania organu I instancji oznacza, że organ odwoławczy powinien wydać decyzję uchylającą decyzję i umarzającą postępowanie I instancji /art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa/.

3. Niedopuszczalne natomiast jest przy postępowaniu odwoławczym orzekanie na podstawie art. 156 Kpa, mającego zastosowanie do sytuacji, gdy organ wyższego stopnia działa nie jako organ odwoławczy, lecz jako organ nadzoru, którego uprawnienia są węższe od uprawnień organu odwoławczego.

4. Przepisy art. 156 Kpa nie zastrzegają wprawdzie wyraźnie, że stanowią podstawę do stwierdzania nieważności tylko decyzji ostatecznej, jak czynią to przepisy art. 154 i art. 155 Kpa zamieszczone w tym samym rozdziale. Należy mieć jednak na uwadze, że - poza działaniem z urzędu - zarówno strona, jak i działający na prawach strony prokurator /art. 184 par. 1 z zw. z art. 188 Kpa/, mogą żądać stwierdzenia nieważności tylko decyzji ostatecznej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał ze względów formalnych zasadność skargi Jana J. na decyzję Wojewody Piotrkowskiego z dnia 17 sierpnia 1981 r. nr PFZ 4613/230/81 w przedmiocie odmowy ustalenia kandydatem na nabywcę gruntu PFZ i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Piotrkowskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/3

Jan J., emeryt stale zamieszkały w Ł., złożył w dniu 11 maja 1981 r. podanie o nabycie działki nr 571 o pow. 0,11 ha położonej we wsi N. gmina Ż. "po Stanisławie P."

Decyzją z dnia 3 czerwca 1981 r. nr 8224/91/81 naczelnik gminy odmownie załatwił to podanie, stwierdzając w uzasadnieniu, że Jan J. nie gwarantuje "należytego zagospodarowania przedmiotowych gruntów."

Wojewoda Piotrkowski, po rozpoznaniu odwołania Jana J., decyzją z dnia 17 sierpnia 1981 r. nr PFZ 4613/230/81 uchylił zaskarżoną decyzję Naczelnika Gminy w Ż. oraz stwierdził jej nieważność. W uzasadnieniu swej decyzji Wojewoda Piotrkowski podał, że "powołane w osnowie decyzji Ob. Naczelnika Gminy w Ż. przepisy prawne nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia powyższej sprawy".

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jan J. podniósł, że we wsi N. posiadał własną działkę, którą mu zabrano, że całą okupację walczył w partyzantce, jest członkiem ZBoWiD, a będąc obecnie na emeryturze chciałby odpocząć, przy czym uważa, że znajdujący się na działce budynek może być jeszcze wykorzystany.

Wojewoda Piotrkowski wniósł o oddalenie skargi uzasadniając swój wniosek tym, że na działce znajdują się budynki stanowiące odrębną od gruntu własność byłego właściciela gospodarstwa. Z tego też względu działka nie była umieszczona w wykazie gruntów Państwowego Funduszu Ziemi przeznaczonych do sprzedaży.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Jak wynika z akt sprawy, decyzją Naczelnika Gminy w Ż. nr PFZ-6040/51/75 z dnia 3 kwietnia 1976 r. przejęte zostało na własność Państwa za rentę gospodarstwo rolne, stanowiące własność Stanisławy P., w tym zabudowana działka 571, jednakże bez budynków, które stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności Stanisławy P. Działka ta nie została wyznaczona do sprzedaży zgodnie z warunkami określonymi w par. 13 ust. 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/. Trafny więc jest pogląd wyrażony w zaskarżonej decyzji, że brak było podstaw prawnych do rozpatrzenia sprawy wyznaczenia kandydata na nabywcę tej działki. Skoro jednak Naczelnik Gminy nie wyjaśnił składającemu podanie, że działka nie jest wyznaczona do sprzedaży, bądź też skarżący - mimo wyjaśnienia mu tej okoliczności - złożył podanie wszczynające w ten sposób postępowanie /art. 61 par. 3 Kpa/, to należało wydać decyzję umarzającą postępowanie jako bezprzedmiotowe /art. 105 par. 1 Kpa/. Bezprzedmiotowość postępowania wynikała z tego, że budynki znajdujące się na działce stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności, nie będący własnością PFZ.

Decyzja naczelnika Gminy w Ż., odmawiająca ustalenia Jana J. kandydatem na nabywcę wskazanej przez niego działki gruntu tylko dlatego, że zamieszkuje on w Ł. i nie gwarantuje należytego zagospodarowania gruntu, pomija więc najważniejszą przyczynę, dla której sprawa nie tylko nie mogła być załatwiona zgodnie z żądaniem wniosku o wszczęcie postępowania, ale także nie mogła być rozpatrywana co do jej istoty, gdyż nieruchomość nie podlega sprzedaży.

Strona 1/3
Inne orzeczenia z hasłem:
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)