1. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji publikując na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./ listę wnioskodawców ubiegających się o koncesję, nie ogranicza się do wykazu podmiotów, które złożyły wnioski; informuje również o ich żądaniach, czyli stacjach nadawczych albo częstotliwościach lub kanałach, o które wnioskują.
2. Pominięcie w rozstrzygnięciu koncesyjnym określenia rodzaju programu /art. 37 ust. 1 pkt 4 ustawy o radiofonii i telewizji/ w sposób odpowiadający treści oferty koncesyjnej należy uznać za naruszenie prawa, utrudniające kontrolę decyzji koncesyjnej z punktu widzenia jej zgodności z tą ofertą.
3. W jednym postępowaniu koncesyjnym uczestniczą dwa organy kolejno rozstrzygające o istocie sprawy. Sama uchwała Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie jest jeszcze koncesją w rozumieniu tej ustawy. Wymaga wydania "wykonawczej" decyzji Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Decyzja Przewodniczącego nie znajdująca oparcia w uchwale Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji spotka się z zarzutem rażącego naruszenia prawa.
4. Zawarte w art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji wymaganie współdziałania z Ministrem Łączności przy wydawaniu koncesji należy łączyć z każdym rozstrzygnięciem koncesyjnym - pozytywnym i negatywnym. Wymaganie to adresowane jest do tego organu, który jako pierwszy podejmuje rozstrzygnięcie w tej materii, czyli do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Kwestie procesowe związane z takim współdziałaniem reguluje art. 106 par. 1-6 Kpa. Naruszenie tego obowiązku jest ważkim naruszeniem prawa.
5. Niezwiązanie NSA granicami skargi /art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ oznacza, że Sąd ma obowiązek rozpatrzeć sprawę rozstrzygniętą zaskarżoną decyzją z punktu widzenia zgodności z prawem całego postępowania administracyjnego.
6. Przepis art. 29 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym pozwala na objęcie uchwał Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji kontrolą sądu administracyjnego. Usunięcie z obrotu prawnego wadliwej uchwały Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, będącej podstawą wydanej przez jej Przewodniczącego zaskarżonej decyzji koncesyjnej, jest niezbędne dla końcowego załatwienia sprawy. Nie ma żadnych podstaw prawnych do wyłączenia spod kontroli sądowej najistotniejszej części postępowania koncesyjnego, w której Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji podejmuje uchwałę o udzieleniu albo odmowie udzielenia koncesji.
uchyla zaskarżone decyzje Przewodniczącego KRRiT (...) oraz uchwały KRRiT (...) w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego.
Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w wykonaniu uchwały Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z 17.II.1997 r. decyzją z 20.III.1997 r. udzielił koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego spółce "P.M." S.A. z siedzibą w W. za pomocą trzech stacji nadawczych zlokalizowanych w Ch., W. i Ł. Tą samą decyzją odmówił udzielenia koncesji sześciu innym podmiotom, w tym spółce z o.o. "A." z G. Ponadto odmówił dokonania zmiany /rozszerzenia/ koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego Prowincji Zakonu (...) z siedzibą w W.
Uzasadniając pozytywną decyzję dla spółki "P.M." podał, że jej wniosek o udzielenie koncesji spełnia kryteria określone w art. 36 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji w stopniu umożliwiającym realizację zadań radiofonii i telewizji wymienionych w ustawie i tym samym daje podstawę do udzielenia koncesji temu podmiotowi. Z pozytywną oceną spotkała się część programowa wniosku. W części ekonomiczno-finansowej wnioskodawca przedstawił planowane nakłady inwestycyjne oparte na założeniach wynikających z rzeczowych i wartościowych programów inwestycyjnych. Wnioskodawca założył jako źródło finansowania nakładów inwestycyjnych kapitały własne w około 40 procent oraz kredyt bankowy. Udokumentował także kapitał akcyjny objęty w formie pieniężnej. Posiadane środki własne przekraczają trzykrotnie deklarowane nakłady własne oraz w całości zaspokajają potrzeby inwestycyjne. Na potwierdzenie możliwości finansowania działalności kredytem bank udzielił promesy kredytowej. Dodatkowo wnioskodawca przedstawił liczne listy intencyjne w zakresie współpracy ze studiami i producentami filmowymi. Oceniając część ekonomiczną Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji uznała, że wnioskodawca udokumentował w wystarczającym stopniu wiarygodne zabezpieczenie finansowe planowanej inwestycji oraz początkowej działalności telewizyjnej.
Natomiast przewodniczący KRRiT odmówił udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego spółce "A." z G., podnosząc przede wszystkim zastrzeżenia dotyczące strony ekonomiczno-finansowej przedsięwzięcia. Stwierdził, że wnioskodawca udokumentował możliwości sfinansowania inwestycji w stopniu nieadekwatnym do potrzeb wynikających z planu inwestycyjnego. Wnioskodawca dysponuje kapitałem wniesionym przez udziałowców założycieli w postaci aportu rzeczowego. Objęcie udziałów w formie pieniężnej w podwyższonym kapitale miało nastąpić po ewentualnym przyznaniu koncesji. Kapitał zakładowy jest niewielki w odniesieniu do wysokości planowanych nakładów inwestycyjnych. Wnioskodawca przedstawił promesę bankową potwierdzenie możliwości sfinansowania inwestycji kredytem. Jednakże promesa zawiera ograniczenie możliwości jej wykorzystania w postaci warunku-wymagania znacznego zwiększenia kapitału zakładowego spółki. Podjęte przez zgromadzenie wspólników uchwały w przedmiocie podwyższenia kapitału zakładowego spółki i objęcia udziałów w tym kapitale przez nowych udziałowców nie zostały zgłoszone w przepisanym trybie w sądzie rejestrowym - i co za tym idzie - nie mogły być traktowane jako dokonane zmiany umowy spółki. Udziałowcy nie uwiarygodnili posiadania w wystarczającym stopniu środków oraz możliwości kapitałowych umożliwiających spełnienie warunków banku oraz zabezpieczających realizację inwestycji.