1. Okresowe sprawdzanie narzędzi pomiarowych stosowanych do celów określonych w art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "b" i "c" ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o miarach i narzędziach pomiarowych /Dz.U. nr 23 poz. 148 ze zm./ nie jest działalnością gospodarczą o charakterze powszechnym, objętą ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./.
2. Okresowe sprawdzanie narzędzi pomiarowych jako czynność o charakterze administracyjnoprawnym kończy się wydaniem decyzji administracyjnej, na mocy której badane narzędzie pomiarowe jest - albo nie jest - dopuszczone do stosowania.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Ireneusza S. na decyzję Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości z dnia 17 października 1990 r. w przedmiocie odmowy zezwolenia na rozszerzenie działalności gospodarczej o okresowe sprawdzanie manometrów.
W dniu 3 lipca 1990 r. Ireneusz S., właściciel Zakładu Naprawy Manometrów w W., złożył do Okręgowego Urzędu Miar i Jakości w W. wniosek o rejestrację Zakładu Naprawy Ciśnieniowej oraz Laboratorium Pomiarów Ciśnienia.
Wniosek w zakresie Zakładu Naprawy Ciśnieniowej został załatwiony pozytywnie decyzją dyrektora Okręgowego Urzędu Miar i Jakości w W. z dnia 12 lipca 1990 r., natomiast w kwestii rejestracji laboratorium pomiarowego dyrektor tego Urzędu wydał w dniu 29 sierpnia 1990 r. decyzję odmowną; w jej uzasadnieniu podał, iż została ona wydana po zasięgnięciu opinii Zakładu Metrologii Ogólnej Polskiego Komitetu Normalizacji, Miar i Jakości w W. Z opinii tej wynika, że sprawdzanie narzędzi pomiarowych ma charakter czynności administracyjnoprawnej, kończącej się wydaniem decyzji administracyjnej, na mocy której narzędzie pomiarowe jest albo nie jest dopuszczone do stosowania. Decyzje takie może wydać tylko właściwy organ administracji państwowej albo inna jednostka państwowa w ramach zleconych funkcji administracji. Ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, która zrównała wszystkie podmioty gospodarcze, możliwości takiej nie stworzyła, ponieważ dotyczy wyłącznie sfery prawa cywilnego, to znaczy stosunków cywilnoprawnych, a nie administracyjnoprawnych.
Od decyzji tej Ireneusz S. złożył odwołanie do Prezesa Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar w W. Podniósł przy tym, że na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ zarejestrował w dniu 3 lipca 1990 r. działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi w zakresie naprawy, przeskalowania, regulacji i sprawdzania przyrządów ciśnieniowych. Działalność ta jest kontynuacją zakładu i laboratorium funkcjonującego do maja 1990 r. pod szyldem Spółdzielni Pracy "P." w W., zorganizowanego w 1982 r. z inicjatywy Okręgowego Urzędu Miar oraz Wydziału Handlu i Usług Urzędu Wojewódzkiego w W. Zgodnie z par. 4 ust. 4 uchwały nr 9 Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1967 r. w sprawie obowiązków jednostek gospodarki uspołecznionej w zakresie okresowego sprawdzania oraz właściwego stosowania i wykorzystywania narzędzi pomiarowych /M.P. nr 9 poz. 47/ zamiar podjęcia działalności gospodarczej skonsultował z Okręgowym Urzędem Miar w W., uzyskując pozytywną odpowiedź co do możliwości rejestracji laboratorium w świetle obowiązujących przepisów oraz pisma Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar znak PR-V-018-158/89/RP z dnia 30 maja 1989 r. Po zarejestrowaniu działalności i dokonaniu odbioru zakładu i laboratorium w dniu 7 lipca 1990 r. spotkał się ze strony dyrektora Okręgowego Urzędu Miar w dniu 9 lipca 1990 r. z ustną odmowa rejestracji laboratorium, a pisemna decyzja odmowna została wydana po upływie około 2 miesięcy.
Odwołujący się zarzucał, że opinia Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar /pismo z dnia 9 sierpnia 1990 r./ jest sprzeczna z przepisami ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o miarach i narzędziach pomiarowych, z uchwałą nr 9 Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1967 r., zarządzeniem Prezesa Centralnego Urzędu Jakości i Miar z dnia 30 września 1967 r. oraz z ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej. Z pisma tego wynika, że przekreśla się możliwość funkcjonowania laboratoriów pomiarowych we wszelkiego rodzaju jednostkach gospodarczych, gdy tymczasem powołane wyżej przepisy nakładają obowiązek ich organizowania tam, gdzie stosuje się znaczne ilości narzędzi /par. 3 i 5 uchwały nr 9 Rady Ministrów/, natomiast par. 1 zarządzenia Prezesa Centralnego Urzędu Jakości i Miar z dnia 30 września 1967 r. nakazuje w rozumieniu art. 11 ustawy o miarach i narzędziach pomiarowych traktować jednakowo zakłady sektora uspołecznionego i zakłady gospodarki nie uspołecznionej. Z przepisów ustawy o miarach i narzędziach pomiarowych ani innych przepisów wykonawczych nie wynika, iż działalność w zakresie okresowego sprawdzania narzędzi jest zastrzeżona dla określonych prawem podmiotów gospodarczych, co w świetle przepisów art. 4 ustawy o działalności gospodarczej daje możliwość prowadzenia takiej działalności przez osoby fizyczne. Odwołujący się dodał, że w wyniku zapewnienia, uzyskanego w Urzędzie Miar w W., poczynił wielomilionowe nakłady na wyposażenie i sprzęt laboratoryjny, zadłużając się. Wiadomo mu przy tym o funkcjonowaniu w różnych okręgach laboratoriów w sektorze gospodarki nie uspołecznionej.