Tezy

Poddanie kopaliny zabiegom uszlachetniającym powoduje, że opłatę eksploatacyjną wymierza się według ceny surowca uszlachetnionego.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzje ministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa w przedmiocie opłaty eksploatacyjnej.

Inne orzeczenia z hasłem:
Opłaty administracyjne
Geologiczne prawo
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Z treści art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze /Dz.U. nr 27 poz. 96/ oraz par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r. w sprawie opłat za działalność prowadzoną na podstawie przepisów Prawa geologicznego i górniczego /Dz.U. nr 92 poz. 430/ - wynika, że podstawą ustalenia opłaty eksploatacyjnej z tytułu wydobycia kopaliny jest jej cena sprzedaży Jeżeli kopalina sprzedawana jest bez przetworzenia, to opłatę wymierza się według ceny tej nie przetworzonej kopaliny. Natomiast poddanie kopaliny zabiegom uszlachetniającym sprawia, że opłatę eksploatacyjną wymierza się według ceny surowca uszlachetnionego.

Nie ma przy tym znaczenia, czy wymaganie poddania kopaliny przeróbce wynika ze względów technologicznych, bądź handlowych.

Jeżeli zatem skarżący przerobił wydobyty piaskowiec na kamień łamany, tłuczeń i kliniec, aby uzyskać lepszą cenę oraz dostosować się do wymagań odbiorców, to zgodnie z treścią art. 84 ust. 3 ustawy podstawą wymierzenia opłaty eksploatacyjnej może być tylko ta lepsza cena przetworzonego surowca.

O wysokości opłaty eksploatacyjnej nie decyduje cena sprzedaży kopaliny w postaci, w jakiej ją wydobyto, lecz cena, jaką ma w chwili zbywania. Stanowisko takie wyraził Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku II SA 733/96, II SA 2812/95 i II SA 1962-1963/95.

Pogląd ten podziela także skład orzekający w niniejszej sprawie.

Art. 84 ust. 3 ustawy wyraźnie wskazuje również, że ustalając wysokość opłaty eksploatacyjnej za kopalinę uszlachetnioną bierze się za podstawę wyłącznie ilość kopaliny uszlachetnionej.

W pisemnej decyzji minister prawidłowo naliczył skarżącemu opłatę tylko od ilości i ceny surowca uszlachetnionego. Natomiast w zaskarżonej decyzji bezpodstawnie zawyżono wysokość należnej opłaty, naliczając ją także od różnicy ilości kopaliny wydobytej oraz ilości uzyskanego z tej kopaliny surowca uszlachetnionego, a tym samym od ilości odpadów powstałych w wyniku stosowanych przez przedsiębiorstwo procesów przeróbczych. Naruszono w ten sposób przepis art. 84 ust. 3 Prawa geologicznego i górniczego.

Ponadto uchybiono zakazowi reformationis in peius, wynikającemu z art. 139 w związku z art. 127 par. 3 Kpa. Decyzją z 30 maja 1997 r. Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, podwyższając opłatę eksploatacyjną, rozstrzygnął sprawę na niekorzyść strony odwołującej się, nie wskazując przy tym, by wystąpił stan, o którym mowa we wskazanych przepisach, tj. by poprzednia decyzja tego organu została wydana z rażącym naruszeniem prawa albo rażąco naruszała interes społeczny.

Na zakończenie należy zwrócić skarżącemu uwagę, że art. 84 ust. 4 cytowanej ustawy określa maksymalną stawkę opłaty eksploatacyjnej, a nie maksymalną wysokość opłaty eksploatacyjnej. W myśl par. 1 ust. 1 pkt 7 wymienionego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 1994 r. stawka opłaty eksploatacyjnej wynosi 6 procent, a zatem mieści się w granicach określonych w powołanym przepisie ustawy.

Strona 1/1
Inne orzeczenia z hasłem:
Opłaty administracyjne
Geologiczne prawo
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)