skargę oddala.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Jan W. legitymuje się prawem do dysponowania nieruchomością w rozumieniu art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, niezbędnym do uzyskania pozwolenia na budowę spornego obiektu w północnej części użytkowanej działki.
Taki sposób oceny materiału dowodowego sprawy wiąże się z art. 206 i art. 221 Kc, określającymi dopuszczalne granice uzgodnionego między współwłaścicielami sposobu korzystania z rzeczy wspólnej.
Chodzi tu o dokonany w par. 9 aktu notarialnego podział nieruchomości do użytkowania /tzw. podział quoad usum/, nie mający w rozpoznawanej sprawie cech umowy zmierzającej do obejścia prawa, a przeciwnie - akceptowany w piśmiennictwie i orzecznictwie Sądu Najwyższego jako istotne rozwiązanie uzasadnione również względami gospodarczymi.