Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] w przedmiocie statutu gminy
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie NSA Małgorzata Jaśkowska, Edward Kierejczyk (spr.) Protokolant Aleksandra Macewicz po rozpoznaniu w dniu 11 października 2002 r. sprawy ze skargi Rady Gminy: [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] 2002 r. Nr [...] w przedmiocie statutu gminy skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/2

Rozstrzygnięciem nadzorczym z [...] 2002 r. Wojewoda [...] stwierdził nieważność m.in. dwóch, spośród ośmiu, zasad dostępu do dokumentów i korzystania z nich, zamieszczonych w § 12 ust. 3 statutu gminy stanowiącego załącznik do uchwały nr XXV/133/2001 Rady Gminy [...] z [....] 2001 r. Przepisy te miały następujące brzmienie:

"za wyszukanie informacji, sporządzenie kserokopii dokumentu lub danych, pobiera się opłatę według stawki cenowej obowiązującej w Gminie za usługę kserograficzną, jeżeli w wyniku udostępnienia informacji publicznej na wniosek drogą pocztową Gmina poniesie koszty - wówczas pobierane są opłaty w wysokości ustalonej w cenniku usług pocztowych za przesyłki pocztowe - płatne przy odbiorze przesyłki".

Uzasadniając w tej części swoje rozstrzygnięcie wojewoda podkreślił, że wg art. 7 ust. 2 i art. 15 ust. 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198) dostęp do informacji publicznej jest bezpłatny, a opłatę w wysokości dodatkowych kosztów związanych ze sposobem udostępniania lub koniecznością dostosowania informacji do formy wskazanej we wniosku, określa się indywidualnie.

Rada Gminy w skardze do Sądu wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody, ponieważ zakwestionowane przez niego zasady nie kolidują z unormowaniami zawartymi w art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 1l6 ust. 3 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Wg nich podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji ma prawo pobierać od wnioskodawcy koszty z tym związane, które wynikają z określonych przez gminę zasad ich zwrotu mających na celu "stworzenie jasnego obrazu jakie konkretnie koszty ma ponieść zainteresowany". W rezultacie opłaty będą zawsze ustalane indywidualnie przy każdym wniosku w oparciu o określone w statucie gminy zasady kształtujące jednolitą praktykę udostępniania informacji.

Pełnomocnik wojewody wniósł o oddalenie skargi, zwracając dodatkowo uwagę, że żaden przepis prawa nie upoważnia rady gminy do określania zasad zwrotu kosztów udostępniania zainteresowanym informacji publicznych, przy czym art. 116 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym dotyczy jedynie określania w statucie gminy zasad dostępu do dokumentów i korzystania z nich.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Od zasady bezpłatnego udzielania informacji przewidziany jest wyjątek w art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej, określający sytuacje, w których istnieje możliwość pobierania od wnioskodawcy opłaty i tryb postępowania w jakim to następuje.

Strona 1/2