Sprawa ze skargi na postanowienie Zarządu Krajowego Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej w przedmiocie zabezpieczenia w formie oplombowania nadajnika i stacji~1/ stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia;~2/ zasądził od Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej
Tezy

1. W odniesieniu do trybu zaskarżania postanowień zapadłych w postępowaniu zabezpieczającym pierwszeństwo mają przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji z dnia 17 czerwca 1966 r. /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 - art. 18/.

2. Zgodnie z art. 29 ust. 6 i art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /Dz.U. nr 86 poz. 504 ze zm./ organ Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej jest organem egzekucyjnym w zakresie obejmującym przedmiotowy zakres tej ustawy. Zatem do decyzji i postanowień tego organu w zakresie czynności egzekucyjnych w administracji stosuje się przepisy cytowanej ustawy o postępowaniu egzekucyjnym /art. 1, art. 3 i art. 20 par. 3/.

3. Przepis art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa obejmuje wszelkie postacie naruszenia właściwości rzeczowej, łącznie z jej odmianą - właściwością instancyjną, czyli funkcjonalną. Organ niewłaściwy nie jest prawnie legitymowany do rozstrzygania o prawach i obowiązkach stron. Przepisy o właściwości mają charakter przepisów bezwzględnie obowiązujących, organ zaś z urzędu musi przestrzegać swojej właściwości.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Prezesa "Radia (...)" na postanowienie Zarządu Krajowego Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej z dnia 4 lutego 1993 r. nr ZK PAR 110/93 w przedmiocie zabezpieczenia w formie oplombowania nadajnika i stacji

1/ stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia;

2/ zasądził od Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej - Zarząd Krajowy na rzecz Zarządu "Radia (...)" kwotę 50.000 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 11 stycznia 1993 r. Dyrektor Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej - Zarząd Okręgowy w W. na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /Dz.U. nr 86 poz. 504 ze zm./ nakazał "Radiu (...)" wyłączenie nadajnika, nadając tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 1993 r., powołując się na przepisy zawarte w art. 154-158 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/, powyższy organ zabezpieczył wykonanie decyzji przez oplombowanie nadajników i pomieszczeń stacji "Radia (...)" i pouczył stronę o możliwości wniesienia zażalenia do Zarządu Krajowego Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Realizując uprawnienie wynikające z pouczenia, Prezes Zarządu "Radia (...)" złożył zażalenie, powołując się na przepisy art. 155 i 158 ustawy. Prezes Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej - Zarząd Krajowy postanowieniem z dnia 4 lutego 1993 r. nie uwzględnił zażalenia. Jako podstawę rozstrzygnięcia powołano art. 23 par. 1 cyt. wyżej ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz pouczono o możliwości wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W złożonej skardze Prezes Zarządu "Radia (...)" zarzucił postanowieniu naruszenie zasad postępowania egzekucyjnego w administracji, tj. art. 158 par. 3 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r., oraz obrazę przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, tj. art. 9 i art. 124 w zw. z art. 112 Kpa i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa w zw. z art. 196 par. 3 pkt 2 Kpa i art. 207 par. 7 Kpa wniósł o stwierdzenie nieważności postanowienia, jako wydanego z naruszeniem przepisów o właściwości /art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa/.

W motywach skargi stwierdzono m.in., że Zarząd Okręgowy PAR błędnie pouczył stronę o sposobie i trybie wniesienia środka zaskarżenia od tego postanowienia, albowiem - zgodnie z art. 158 par. 3 cyt. ustawy - przysługiwało jej prawo złożenia zarzutów, które powinien rozpoznać organ egzekucyjny, a nie organ odwoławczy. Zdaniem skarżącego, Zarząd Krajowy PAR był organem niewłaściwym do rozpoznania zarzutów z art. 158 par. 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Nastąpiło zatem naruszenie przepisów o właściwości instancyjnej, które to uchybienie należy traktować na równi z naruszeniem właściwości rzeczowej.

W odpowiedzi na skargę Prezes Zarządu Krajowego PAR wniósł o jej odrzucenie z powodu wniesienia skargi do niewłaściwego organu - Zarządu Okręgowego PAR i w konsekwencji przekroczenia o jeden dzień terminu na złożenie skargi, ewentualnie o oddalenie skargi ze względu na brak uzasadnienia prawnego i faktycznego. Wprawdzie postanowienie w sprawie postępowania zabezpieczającego zawierało błędne pouczenie co do prawa odwołania, ale strona w odwołaniu nie zawarła zarzutów, o których mowa w art. 33 cyt. ustawy, w związku z czym nie zachodziła konieczność rozpatrywania sprawy w trybie przewidzianym w jej art. 158 par. 3. Zdaniem organu odwoławczego nie nastąpiło naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w tym również przepisu art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, zgodnie bowiem z art. 17-18 i art. 20 par. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organem drugiej instancji jest Zarząd Krajowy PAR, który był właściwy do rozpatrzenia zażalenia w postępowaniu administracyjnym.

Strona 1/3