1. Artykuł 14 ust. 1 pkt 3 dekretu z dnia 14 sierpnia 1954 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. nr 37 poz. 160 ze zm./ nie jest samodzielną podstawą prawną do wydawania decyzji przez organy tej Inspekcji.
2. W art. 17 powyższego dekretu nie chodzi o zastosowanie normy prawnej w drodze decyzji administracyjnej do zindywidualizowanej sytuacji faktycznej, lecz o wymuszenie zachowania zgodnego z prawem /obowiązku/, ustalonego uprzednio decyzją administracyjną lub wynikającego bezpośrednio z przepisów prawa.
3. Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się w postępowaniu egzekucyjnym tylko wówczas, jeżeli przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./, wyraźnie do niego odsyłają.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi M-ckich Zakładów Przemysłu Wełnianego "M" w T. M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 15 grudnia 1982 r. w przedmiocie nakazu doprowadzenia poziomu dźwięków do granic przewidzianych normami i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w T. M., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących Zakładów.
M-ckie Zakłady Przemysłu Wełnianego "M" w T. M. wystąpiły w dniu 30 maja 1977 r. do Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Piotrkowie Trybunalskim o wydanie zezwolenia na okresowe przekraczanie między innymi najwyższych dopuszczalnych natężeń hałasu w tkalniach zakładów "A" i "B" tego przedsiębiorstwa. Źródłem hałasu były krosna tkackie, pracujące w starych budynkach. Zakłady wyjaśniły, że od 1976 r. prowadzą modernizację urządzeń między innimi przez wymianę krosien na nowoczesne, jednakże nie pozwoli to na obniżenie hałasu poniżej wymaganego poziomu /dopuszczalna granica do 90 dB/. W perspektywie przewiduje się budowę nowego wydziału, w toku której uwzględni się potrzeby wyciszenia pomieszczeń. Ówczesne Zjednoczenie Przedsiębiorstw Wełnianych - Północ w Ł. dodatkowo powiadomiło Inspektora, że będą podejmowane działania w celu wyciszenia pracy krosien, takie jak instalowanie przy krosnach osłon akustycznych, których produkcja będzie podjęta na skalę przemysłową zgodnie z uchwałą Kolegium Ministerstwa Przemysłu Lekkiego, oraz dobór elementów budowlanych mających odpowiednią chłonność akustyczną. Planuje się też w okresie 1979-1980 r. instalację nowoczesnych krosien produkcji radzieckiej o niskiej głośności. zdaniem Zjednoczenia, termin do końca 1980 r. był realnym terminem doprowadzenia sytuacji w "M" do stanu zgodnego z normami /pismo Zjednoczenia z 29 grudnia 1977 r. nr TN-45-161/265/77/EL.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 28 lutego 1978 r. zezwolił Zakładom "M" na przekraczanie w okresie do 31 grudnia 1979 r. najwyższych dopuszczalnych stężeń hałasu w obu zakładach z zachowaniem ustalonych warunków.
Kierownictwo Zakładów wystąpiło w dniu 21 grudnia 1979 r. do Inspektora o przedłużenie ważności zezwolenia, uzasadniając to tym, że zainstalowanie 104 nowoczesnych krosien typu MAV 94-96 dB oraz wydatne zmniejszenie liczby obsługujących je osób, instaluje się 30 krosien radzieckich typu KW-1, a w 1980 r. nastąpi wdrożenie krajowej produkcji akustycznych osłon krosien.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w odpowiedzi na ten wniosek decyzją, z dnia 7 stycznia 1980 r., przedłużył termin ważności wydanego zezwolenia do dnia 31 grudnia 1980 r.
W dniach 19 i 22 listopada 1982 r. Państwowy terenowy Inspektor Sanitarny w T. M. dokonał za pośrednictwem podległego mu personelu pomiarów natężenia poziomu dźwięków w obu tkalniach Zakładów "M", stwierdzając, że natężenie to wynosiło w granicach od 93 do 100 dB, w następstwie czego decyzją z dnia 23 listopada 1982 r. nr TSS-IV-I-1434/2-82, zobowiązał dyrekcję Zakładów do doprowadzenia poziomu dźwięków do granic obowiązującej normy na wszystkich typach krosien w tkalniach zakładów "A" i "B" w terminie do dnia 30 czerwca 1983 r. Jako podstawę prawną decyzji powołał art. 14 ust. 1 pkt 3 dekretu z dnia 14 sierpnia 1954 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. nr 37 poz. 160/, art. 207 i 212 kodeksu pracy oraz art. 104 Kpa. Od decyzji tej dyrekcja Zakładów odwołała się w dniu 2 grudnia 1982 r. do drugiej instancji /odwołania w aktach administracyjnych sprawy brak/.