1. Użyte w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz terenowych organów administracji rządowej /Dz.U. nr 51 poz. 300/ pojęcie nieostre "inne ważne przyczyny" jako podstawa rozwiązania stosunku pracy musi być interpretowane zgodnie z podstawowymi założeniami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, z gwarancjami praw i swobód obywatelskich wynikających z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej /zwłaszcza z zasadą równości wobec prawa/ oraz ustaleniami Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, zwłaszcza z jego art. 25 lit. "c", stanowiącym, że każdy obywatel ma prawo i możliwość, bez żadnej dyskryminacji i nieuzasadnionych ograniczeń, dostępu do służby publicznej w swoim kraju na ogólnych zasadach równości.
2. W demokratycznym państwie prawnym /art. 1 Konstytucji RP/ prawa i wolności obywatelskie stanowią granicę dla wszystkich działań organów państwa. Niedopuszczalne jest ich zawieszenie lub ograniczenie w imię takich lub innych układów rządzącej siły politycznej.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Krzysztofa G. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia 11 września 1990 r. w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kuratora Oświaty i Wychowania w S.
Kurator Oświaty i Wychowania w S., powołując się na ustawę z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz terenowych organów administracji rządowej /Dz.U. nr 51 poz. 300/, rozwiązał z Krzysztofem G., starszym wizytatorem w Kuratorium, stosunek pracy w drodze wypowiedzenia z dniem 1 września 1990 r., tak aby uległ on rozwiązaniu z dniem 30 listopada 1990 r. Uzasadnienie decyzji z dnia 20 sierpnia 1990 r. Nr OW-1020/6/90 jest jednozdaniowe i jako przyczynę rozwiązania stosunku pracy podano w nim "reorganizację i nową koncepcję funkcjonowania Kuratorium Oświaty i Wychowania".
Krzysztof G. odwołał się od decyzji Kuratora Oświaty i Wychowania w S. do Ministra Edukacji Narodowej, który decyzją z dnia 11 września 1990 r. Nr DKS-1200-613/90 utrzymał w mocy zaskarżoną odwołaniem decyzję. Minister stwierdził w uzasadnieniu swej decyzji, że decyzja organu I instancji "nie zawiera uchybień natury formalnoprawnej", ponieważ "reorganizację pracy Kuratorium Oświaty i Wychowania i związaną z tym potrzebę opracowania nowej struktury organizacyjnej tego urzędu należy uznać za wystarczającą przyczynę zmian kadrowych na poszczególnych stanowiskach pracy /pedagogicznych i niepedagogicznych/". W dalszej części uzasadnienia stwierdził, że kuratorzy zostali zobowiązani do opracowania nowych statutów kuratoriów na podstawie zarządzenia nr 22 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 czerwca 1990 r. w sprawie zasad organizacji kuratorium oświaty i wychowania /Dz.Urz. MEN nr 5 poz. 32/.
Krzysztof G. zaskarżył decyzję Ministra Edukacji Narodowej do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podniósł, że w zaskarżonej decyzji brak jest szerszego wywodu prawnego, wskazującego, że działania podjęte w stosunku do niego przez Kuratora /rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem/ mieszczą się w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r., przyjętym jako prawna podstawa wypowiedzenia. Zdaniem skarżącego, reorganizacja Kuratorium, podana jako podstawa faktyczna wypowiedzenia, nie przesądza jeszcze o tym, czy jest wystarczającą przyczyną zmian kadrowych na poszczególnych stanowiskach pracy i czy można ja uznać za inną ważną przyczynę wypowiedzenia. Planowana reorganizacja nie wiąże się z likwidacją stanowisk pracy. Stanowisko, które zajmuje skarżący, nie jest likwidowane, mieści się w nowej strukturze Kuratorium, a obsada kadrowa Kuratorium jest niepełna. Krzysztof G. podał także, iż Kurator, wydając decyzję, nie zasięgnął opinii przedstawicielstwa pracowniczego. Przyznał jednak, że rada pracownicza w Kuratorium nie funkcjonuje. Wskazał, że w postępowaniu II instancji nie wyjaśniono zasadności jego stwierdzeń zawartych w odwołaniu co do oceny jego kwalifikacji i umiejętności oraz przydatności do pracy w Kuratorium. Skarga podnosi też naruszenie przez zaskarżoną decyzją wymagań formalnych, którym zgodnie z kodeksem postępowania administracyjnego musi odpowiadać każda decyzja administracyjna. Krzysztof G. wskazał wreszcie, że rozwiązanie stosunku pracy w Kuratorium nastąpi po okresie ocenianym jako "ruch służbowy w oświacie", ponieważ rozwiązanie to ma nastąpić z dniem 30 listopada 1990 r. Na czas zajmowania stanowiska wymagającego kwalifikacji pedagogicznych w organie administracji państwowej otrzymał jako nauczyciel urlop bezpłatny w szkole /art. 17 ust. 6 Karty nauczyciela/. Po rozwiązaniu więc stosunku pracy w urzędzie ma jako nauczyciel prawo powrotu do szkoły, w której był uprzednio zatrudniony. Jego powrót do pracy w szkole z dniem 1 grudnia 1990 r. jednak zakłóci rytm jej pracy i spowoduje konieczność dokonania zmian organizacyjnych, między innymi przez zmniejszenie przydziału godzin innym nauczycielom.