Organ administracji, który w ogóle nie ustosunkowuje się do twierdzeń uważanych przez stronę za istotne dla sposobu załatwienia sprawy, uchybia swym obowiązkom wynikającym z art. 8 i art. 11 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Julii M. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 30 stycznia 1984 r. w przedmiocie odmowy lokalizacji obiektu budowlanego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Decyzją z dnia 15 sierpnia 1983 r. nr UA.8334.U-147/83 Naczelnik Miasta J. odmówił Julii M. lokalizacji obiektu budowlanego na działce nr 69 przy ul. B. w J. na tej podstawie, że zgodnie z ustaleniami miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzoną uchwałą nr 14 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 30 maja 1980 r. /Dz.Urz. RN m.st. Warszawy 1981 nr 2 poz. 7/ działka ta znajduje się na terenie lasów ochronnych o funkcji rekreacyjnej bez prawa zabudowy.
Po rozpatrzeniu odwołania Julia M. Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy utrzymał tę decyzję w mocy /decyzja prezydenta z dnia 30 stycznia 1984 r. nr UA-OS/B-VI-Uo/54/83/, przy czym powołał się na te same okoliczności, co Naczelnik Miasta J.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Julia M. twierdziła, że powołana wyżej uchwała nr 14 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy nie zabrania budowy na działce z lasem o funkcji rekreacyjnej małego domku rekreacyjnego i na prawie wszystkich sąsiednich działkach domki takie się znajdują.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy podtrzymał swe dotychczasowe stanowisko.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wprawdzie ani organ odwoławczy działający w administracyjnym toku instancji /art. 128 Kpa/, ani Naczelny Sąd Administracyjny /art. 206 Kpa/ nie są związani treścią zarzutów zgłoszonych przez stronę, która korzysta z prawa do ochrony swych interesów przy pomocy środków prawnych, niemniej jednak do zarzutów takich obowiązani są ustosunkować się w pierwszej kolejności.
Jeśli chodzi o organy administracji, wynika to z art. 8 i art. 11 Kpa, wyrażających ogólne zasady postępowania administracyjnego. W myśl tych przepisów organy administracji obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli /art. 8 Kpa/, jak również wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwianiu sprawy /art. 11 Kpa/. Trudno zaś mówić o wykonaniu tych obowiązków, gdy organ w ogóle nie ustosunkowuje się do twierdzeń, które strona uważa za istotne dla sposobu załatwienia sprawy. U strony bowiem można się pojawić przeświadczenie o tym, że organ lekceważy jej twierdzenia, załatwia sprawy bez uwzględnienia całokształtu ich okoliczności, jest stronniczy i niesprawiedliwy.
W sprawie niniejszej skarżąca twierdzi, że plan zagospodarowania przestrzennego miasta J. nie wyłącza możliwości wznoszenia na spornej działce domku rekreacyjnego, przy czym na sąsiednich działkach domki takie zostały wzniesione. Oznaczało to wprawdzie pewną zmianę stanowiska skarżącej, zawartego w jej pierwotnym wniosku, w którym mowa była o możliwości "zabudowy jednorodzinnej". W każdym razie do twierdzeń tych Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy w ogóle się nie ustosunkował, nie dołączając nawet do aktu dowodu stwierdzającego, jakie jest w rzeczywistości przeznaczenie działki skarżącej w planie zagospodarowania przestrzennego miasta J.
Tego rodzaju postępowanie narusza przepisy wyżej wskazane, jak również przepisy art. 7 i art. 77 Kpa, nakładające na organ administracji obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy.
Ponieważ naruszenie takich przepisów wywiera istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję. Ograniczono się przy tym do uchylenia decyzji Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy, ponieważ - być może - wyjaśnienie zasadności twierdzeń skarżącej będzie możliwe w toku postępowania odwoławczego, zdecyduje jednak o tym ten organ, który po rozważeniu stanu sprawy postąpi stosownie do możliwości przewidzianych w art. 138 Kpa.
Koszty zostały zasądzone na rzecz skarżącej zgodnie z treścią art. 208 Kpa.