Wydzielenie z większej działki jej części zabudowanej jako odrębnej działki i przeniesienie własności tylko części zabudowanej na rzecz dotychczasowego właściciela budynków, a przeznaczenie pozostałej części - jako odrębnej działki - na inne cele nie narusza prawa i jest zgodne z celem, jakiemu służyło unormowanie zawarte w art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Anastazji F. na decyzję Wojewody B-kiego z dnia 3 sierpnia 1990 r. w przedmiocie przeniesienia własności działki pod budynkami.
Anastazja F. złożyła wniosek o przeniesienie na jej rzecz własności działki siedliskowej o powierzchni 0,53 ha, oznaczonej jako nr 703, położonej we wsi A., gmina B.P. Wniosek ten uzasadniła, tym, że Hilary W. przekazał swoje gospodarstwo rolne na rzecz Państwa w zamian za emeryturę z wyłączeniem budynków znajdujących się na działce siedliskowej. Hilary W. zmarł w dniu 26 stycznia 1989 r. i ona odziedziczyła po nim w całości na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w B.P. z dnia 4 maja 1990 r.
Po dokonaniu podziału działki nr 703 na dwie działki: nr 703/1 o powierzchni 0,08 ha i nr 703/2 o powierzchni 0,45 ha Naczelnik Gminy w B.P. decyzją z dnia 6 czerwca 1990 r. przeniósł nieodpłatnie na rzecz Anastazji F. własność działki nr 703/1 o powierzchni 0,08 ha.
Od decyzji tej Anastazja F. złożyła odwołanie, w którym żądała przeniesienia na jej rzecz własności całej działki siedliskowej, czyli również działki nr 703/2 o powierzchni 0,45 ha, twierdząc, że na tej działce znajdują się fundamenty po spalonej stodole.
Wojewoda B-ki nie uwzględnił odwołania i decyzją nr G.VII-7019/a-9/90 z dnia 3 sierpnia 1990 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji ze względu na to, że tylko na działce nr 703/1 znajdują się budynki, które stanowiły odrębny przedmiot własności, na działce nr 703/2 zaś nie ma żadnych budynków.
Powyższą ostateczną w toku instancji decyzję Wojewody B-kiego Anastazja F. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o przeniesienie na jej rzecz własności nie tylko działki nr 703/2 o powierzchni 0,45 ha, ale także pozostałych gruntów przekazanych przez Hilarego W. na rzecz Państwa. Skarżąca uważa, że Hilary W. nie miał prawa przekazania na rzecz Państwa gospodarstwa stanowiącego spadek po Stefanie W. bez zgody skarżącej jako spadkobierczyni.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie było żądanie skarżącej zawarte w podaniu z dnia 19 grudnia 1989 r., a dotyczące przeniesienia na jej rzecz własności działki siedliskowej oznaczonej jako nr 703. W tych warunkach Naczelny Sąd Administracyjny nie mógł rozpoznać wniosku skarżącej o "odzyskanie (...) 2 ha ziemi i 2,5 ha lasu", gdyż żądanie to nie było przedmiotem postępowania administracyjnego, lecz zostało zgłoszone dopiero w skardze skierowanej do Sądu. Naczelny Sąd Administracyjny nie może zastępować organów administracji i orzekać merytorycznie w sprawach zamiast tych organów, lecz władny jest jedynie badać zgodność z prawem decyzji /i ewentualnie innych aktów/ wydawanych przez te organy. Z tego powodu rozważania należało ograniczyć wyłącznie do oceny, czy zaskarżona decyzja, przenosząca na skarżącą własność tylko działki nr 703/1, a odmawiająca przeniesienia własności również działki nr 703/2, jest zgodna z prawem.
Stosownie do art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/ właścicielom budynków znajdujących się na działce gruntu, która wchodziła w skład gospodarstwa rolnego przekazanego Państwu, przysługuje nieodpłatnie na własność działka gruntu, na której te budynki zostały wzniesione. O przeniesieniu własności działki i jej wielkości orzeka terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej stopnia podstawowego.