Skarga Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowego (...) spółka z o.o. w Ł. na trzy decyzje Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa w związku z art. 68 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ stwierdził nieważność jednej z zaskarżonych decyzji w części odmawiającej skarżącemu i innym podmiotom przyznania koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych, a także na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił decyzję i drugą decyzję w zakresie udzielenia koncesji Mirosławowi K. i (...) Centrum (...) spółce z o.o. w Ł. oraz
Tezy

Związanie organu koncesyjnego jego publiczną ofertą rozdysponowania określonych częstotliwości pomiędzy określonych wnioskodawców /art. 34 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji - Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./ co do zasady eliminuje możliwość dokonywania zmian w tym zakresie w toku postępowania koncesyjnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowego (...) spółka z o.o. w Ł. na trzy decyzje Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 2 grudnia 1994 r. i z dnia 22 grudnia 1994 r. w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ stwierdził nieważność jednej z zaskarżonych decyzji z dnia 22 grudnia 1994 r. w części odmawiającej skarżącemu i innym podmiotom przyznania koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych, a także na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił decyzję z dnia 2 grudnia 1994 r. i drugą decyzję z dnia 22 grudnia 1994 r. w zakresie udzielenia koncesji Mirosławowi K. i (...) Centrum (...) spółce z o.o. w Ł. oraz - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji tysiąc złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/8

Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowe (...) spółka z o.o. w Ł. zaskarżyło trzy decyzje koncesyjne Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (...). Wszystkie te decyzje koncesyjne zostały wydane w jednym postępowaniu koncesyjnym, obejmującym dziewięć wniosków. W zaskarżonych koncesjach, oprócz rozstrzygnięć pozytywnych, zawarto też rozstrzygnięcia odmowne w odniesieniu do skarżącego i (...). Rozstrzygnięcia odmowne były łącznie uzasadnione. W uzasadnieniach dwóch koncesji (...) stwierdzono, że wnioski trzech podmiotów spełniały warunki koncesyjne w mniejszym stopniu, a Krajowa Rada nie dysponuje obecnie częstotliwościami niezbędnymi do zaspokojenia wszystkich zgłoszonych potrzeb. W uzasadnieniu jednej z decyzji (...) zawarte jest ponadto stwierdzenie, że w ramach postępowania koncesyjnego nie rozdysponowano wszystkich częstotliwości. W uzasadnieniu koncesji trzeciej (...) rozstrzygnięcie odmowne umotywowano jednym ogólnym stwierdzeniem, iż wnioski te spełniały warunki w niedostatecznym stopniu.

W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Przedsiębiorstwo (...) domagało się uchylenia decyzji odmownych oraz ich zmiany przez udzielenie koncesji skarżącemu. Podniosło, że decyzje nie zawierają uzasadnienia faktycznego, nie podają faktów, na których oparto rozstrzygnięcie. Również rozstrzygnięcia pozytywne są uzasadnione zbyt ogólnikowo. Skarżący zarzucił też, że informacje podane przez wnioskodawców, którzy otrzymali koncesje, budzą wątpliwości pod względem wiarygodności, zwłaszcza informacje w kwestiach materialno-finansowych. Ponadto odmawiano skarżącemu dostępu do akt postępowania koncesyjnego, powołując się na ich poufny charakter.

W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wniósł o jej oddalenie. Podał, że decyzje odmowne mają uzasadnienie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Wymienił kryteria, jakimi kierował się organ koncesyjny przy wydawaniu decyzji, charakteryzując skrótowo wnioski koncesyjne, które zostały załatwione pozytywnie. Podkreślił, że koncesjonariusze przed otrzymaniem koncesji nie naruszali prawa. Dodał, że art. 73 par. 1 Kpa, mówiący o prawie do przeglądania akt sprawy w postępowaniu administracyjnym, został wyłączony w postępowaniu koncesyjnym przez par. 3 rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 2 czerwca 1993 r. w sprawie zawartości wniosku oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach udzielania i cofania koncesji na rozpowszechnianie programów radiofonicznych i telewizyjnych /Dz.U. nr 52 poz. 244/, wydanego na podstawie art. 37 ust. 4 ustawy o radiofonii i telewizji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Koncesjonowanie działalności polegającej na rozpowszechnianiu programów radiowych i telewizyjnych przez jednostki niepublicznej radiofonii i telewizji oznacza administracyjną ingerencję w sferę konstytucyjnie gwarantowanych praw i wolności obywatelskich: prawa do swobodnej działalności gospodarczej /art. 6 Konstytucji/ i prawa swobodnego dostępu do informacji, wynikającego z deklarowanej wolności słowa, druku, zgromadzeń itd. /art. 83 Konstytucji/. Rozstrzygnięcia administracyjne w tej materii zatem wymagają stosowania procedur prawnych, które sprowadzałyby udział organu administracyjnego do roli bezstronnego realizatora polityki państwa w dziedzinie tzw. środków masowej komunikacji.

Strona 1/8