Skoro osoba zainteresowana w uzyskaniu zasiłku celowego /art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. nr 87 poz. 506/ na uregulowanie stanu prawnego gospodarstwa rolnego może mieć własne źródło dochodu /emeryturę/ i są możliwości zwolnienia jej od opłat notarialnych oraz przyjazdu notariusza, brak jest podstaw do udzielenia takiego zasiłku.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Marianny D. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa W-kiego z dnia 27 maja 1991 r. w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.
Decyzją z dnia 15 kwietnia 1991 r. Burmistrz Miasta i Gminy w Ch. odmówił Mariannie D. przyznania pieniężnego zasiłku celowego na uregulowanie stanu prawnego gospodarstwa rolnego. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ Marianna D. jest uprawniona do uzyskania emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych bez konieczności przekazywania gospodarstwa rolnego następcy. Dlatego też wniosek o udzielenie zasiłku na uregulowanie stanu prawnego gospodarstwa nie mógł być uwzględniony, tym bardziej że Marianna D. Własnym staraniem może uzyskać stałe źródło dochodu /emeryturę/ i powinna wykorzystać tę możliwość. Aby otrzymać emeryturę, powinna złożyć w Urzędzie Miasta i Gminy Ch. oświadczenie, że od 16 roku życia pracowała w gospodarstwie rolnym, oraz własnoręcznie podpisać wniosek o przyznanie emerytury.
Decyzją z dnia 27 maja 1991 r. Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa W-kiego zaskarżoną odwołaniem decyzję utrzymało w mocy, podkreślając, że mimo daleko idącej pomocy Marianna D. z nieznanych przyczyn odmawia złożenia wniosku i dokumentów niezbędnych do uzyskania emerytury.
Na powyższe decyzje wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marianna D., wnosząc o ich uchylenie. Skarżąca zarzuca w szczególności, że renta należy się jej od 10 lat, złożyła niezbędne wnioski i dokumenty o przyznanie emerytury, jednakże urzędnicy nie nadają sprawie biegu, źle ją traktują i "mszczą się".
W odpowiedzi na skargę podtrzymano argumentację zawartą w zaskarżonych decyzjach, podkreślając, że skarżąca nie chce współdziałać w rozwiązaniu trudnej dla niej sytuacji życiowej. Mimo iż jest możliwość uzyskania emerytury rolniczej bez przekazania gospodarstwa rolnego następcy, skarżąca nie podejmuje czynności niezbędnych do uzyskania tej emerytury. Niezrozumiałe są twierdzenia skarżącej, iż organ I instancji nie chce czynić żadnych starań o przyznanie jej tych świadczeń. W dniu 16 marca 1990 r. skarżąca wypełniła wnioski o emeryturę, ale oryginał zabrała, a nie podpisaną kopię zostawiła w urzędzie. Sama może także posłać wniosek do organu rentowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ zasiłek celowy z pomocy społecznej może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej. Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów leków i leczenia, remontu mieszkania, opału i odzieży /art. 32 ust. 2/.
Skarżąca domagała się przyznania jej zasiłku celowego na uregulowanie stanu prawnego gospodarstwa rolnego. Jednakże mimo wielokrotnych, wyczerpujących informacji ustnych i pisemnych, deklarowanej pomocy przy wypełnianiu wniosku o uzyskanie emerytury /bez przekazywania gospodarstwa rolnego następcy/, a następnie pomocy przy uregulowaniu stanu prawnego gospodarstwa, skarżąca - z niezrozumiałych przyczyn - pomoc tę odrzuciła i nie złożyła wniosku o emeryturę /oryginał wniosku zabrała ze sobą/.