skarg Adama J., Janusza B., Henryka D., Marianny Ł., Janiny W., Zdzisława Sz., Jana S., Stefana Ch., Zbigniew S., Włodzimierza D., Danuty i Tadeusza K. oraz Tadeusza Ch. na decyzję Wojewody Radomskiego w przedmiocie nakazu rozbiórki dwunastu garaży i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił wszystkie zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje Naczelnika Miasta i Gminy w G., a także
Tezy

Garaże i parkingi w osiedlach mieszkaniowych są częścią tych osiedli jako urządzenia komunikacji wewnętrznej związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkańców, wobec czego ich usytuowanie w osiedlu nie jest sprzeczne z planowym przeznaczeniem terenu na cele budownictwa mieszkaniowego i nie może powodować skutków, o jakich mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skarg Adama J., Janusza B., Henryka D., Marianny Ł., Janiny W., Zdzisława Sz., Jana S., Stefana Ch., Zbigniew S., Włodzimierza D., Danuty i Tadeusza K. oraz Tadeusza Ch. na decyzję Wojewody Radomskiego z dnia 1 lutego 1984 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki dwunastu garaży i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił wszystkie zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje Naczelnika Miasta i Gminy w G., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Radomskiego kwoty po złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz każdego ze skarżących.

Uzasadnienie strona 1/4

Adam J., Janusz B., Henryk D., Marianna Ł., Janina W., Zdzisław Sz., Jan S., Stefan Ch., Zbigniew S., Włodzimierz D., Danuta i Tadeusz K. i Tadeusz Ch. zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzje Wojewody Radomskiego z dnia 1 lutego 1984 r. o numerach WSP-II-8381/472 /dwie decyzje/, WBP-I-8381/172/83 /jedna decyzja/ i WBP-II-8381/83 /dziewięć decyzji/, utrzymujące w mocy dwanaście decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w G. z dnia 7 grudnia 1982 r., nakazujących rozbiórkę boksów garażowych wzniesionych przez te osoby na terenie osiedla P. przy bloku nr 10 w G. Z uzasadnień jednobrzmiących decyzji wynika, że skarżący samowolnie zbudowali zespół garaży na terenie przeznaczonym w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego miasta G. z 1966 r. pod zabudowę mieszkaniową. Zespół tych garaży został zaliczony postanowieniem nr SE.VI-442/G/1/239/83 Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w R. z dnia 30 grudnia 1983 r. do kategorii uciążliwości UI w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/. Dla kategorii tej obowiązuje odległość 15,0 m od budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej, natomiast odległość przedmiotowego zespołu garaży od istniejącego budynku mieszkalnego wynosi 8,4 i 11,1 m. W uzasadnieniu decyzji wskazuje się też, że południowa część zespołu garaży znajduje się w pasie drogowym istniejącej ul. P., bezpośrednio na jezdni i chodniku przewidzianych do realizacji. W uzasadnieniu decyzji podnosi się, że usytuowanie garaży może stworzyć zagrożenie życia i zdrowia ludzi oraz mienia.

Skarżący w skargach o identycznej treści wnoszą o uchylenie zaskarżonych decyzji oraz o określenie, że obowiązek rozbiórki przedmiotowych garaży nastąpi w przyszłości w terminie określonym przez Spółdzielnię Mieszkaniową w G., jako właściciela gruntu, gdy rozpoczną się roboty związane z planowym zagospodarowaniem terenu. skarżący podnoszą, że garaże zostały wzniesione za zgodą Spółdzielni Mieszkaniowej. Garaże są wykonane z metalu jako składaki i mogą być rozebrane w każdym czasie, gdy zaistnieje taka potrzeba w związku z realizowanymi inwestycjami. Skarżący kwestionują opinię Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w R. o zaliczeniu zespołu garaży do kategorii UI uciążliwości. Są zdania, iż nie zostało wykazane, by czysto pomalowane, metalowe garaże mogły stanowić jakikolwiek element uciążliwości dla otoczenia. Skarżący stwierdzają, że nie jest też prawdziwy zarzut, iż garaże zostały pobudowane w linii przebiegu ul. P. Ulica P., obok której wzniesiono osiedle mieszkaniowe, kończy się ślepo na ogrodzonych gruntach prywatnych. Tu właśnie, niejako na przedłużeniu tej ulicy, jest usytuowanych kilka garaży i być może będą one przeszkadzały w przyszłości, kiedy zostaną podjęte prace przy przedłużaniu ulicy P. Nie dotyczy to garaży przy bloku nr 10, wzniesionych na gruntach Spółdzielni Mieszkaniowej, których dotyczą zaskarżone decyzje. Na kończącej się ślepo ulicy nie ma żadnego ruchu przechodniów i pojazdów, z wyjątkiem sporadycznych wyjazdów z garaży. Dla skarżących jest więc niezrozumiałe, skąd wzięło się sformułowanie o zagrożeniu bezpieczeństwa życia, zdrowia ludzi oraz mienia.

Strona 1/4