skargę Krystyny S. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy w przedmiocie uchylenia decyzji zezwalającej na prowadzenie rzemiosła.
Tezy

1. Jednym z warunków udzielenia zezwolenia na wykonywanie rzemiosła jest - w myśl art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1977 nr 4 poz. 20/ - tytuł prawny do zajmowania potrzebnych w tym celu pomieszczeń lub terenu.

2. Przy braku zgody pomiędzy współwłaścicielami, których udziały wynoszą co najmniej połowę, co do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu, mogą oni - w myśl art. 199 Kc - żądać rozstrzygnięcia sprawy przez sąd, a zatem organy administracji państwowej mają podstawę do przyjęcia, że do czasu zakończenia procesu sądowego o lokal rzemieślniczy, albo do czasu porozumienia między stronami, brak jest jednej z podstawowych przesłanek z cytowanej ustawy do udzielenia zezwolenia na prowadzenie warsztatu.

3. Jeżeli zezwolenie na wykonywanie rzemiosła zostało udzielone na podstawie tytułu sądowego zabezpieczającego powództwo, pozwalającego jednej ze stron na korzystanie z warsztatu, a tytuł ten następnie został zmieniony, zachodzi w sprawie przesłanka do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 8 Kpa.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Krystyny S. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 23 października 1981 r. nr HU.V-Rz/7665/37/81 w przedmiocie uchylenia decyzji zezwalającej na prowadzenie rzemiosła.

Inne orzeczenia z hasłem:
Rzemiosło
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/2

Naczelnik Dzielnicy Warszawa-Praga Południe decyzją z dnia 26 czerwca 1978 r. zezwolił Kazimierzowi G. na wykonywanie rzemiosła ślusarsko-produkcyjnego, ślusarsko-usługowego, wytwarzanie części zamiennych do pojazdów mechanicznych oraz galwanizatorstwa w Warszawie przy ul. M. nr 5. W dniu 27 lipca 1980 r. Kazimierz G. zmarł. Skarżąca Krystyna S., która była zatrudniona w tym warsztacie i - jak twierdzi - pozostawała w faktycznym związku z Kazimierzem G., zwróciła w dniu 1 września 1980 r. zezwolenie na wykonywanie rzemiosła w Urzędzie Dzielnicowym, wyjaśniając, że w sprawie podjęcia działalności produkcyjnej warsztatu zostanie złożone podanie do dojściu do porozumienia z żoną zmarłego, Wacławą G. Decyzją z dnia 7 października 1980 r. Naczelnik Dzielnicy Warszawa-Praga Południe uznał zezwolenie na prowadzenie rzemiosła, wydane Kazimierzowi G., za wygasłe.

Postanowieniem z dnia 12 marca 1981 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Pragi na posiedzeniu niejawnym postanowił m.in. pozwolić powódce, Krystynie S., na korzystanie z warsztatu i jego urządzeń w celu prowadzenia działalności rzemieślniczej, zwłaszcza że Wacława G. nie zgłosiła oświadczenia o skorzystaniu z praw wdowy do prowadzenia warsztatu. Powołując się na to nieprawomocne postanowienie Sądu we wniosku z dnia 2 kwietnia 1981 r., skarżąca wniosła o wydanie jej zezwolenia na wykonywanie rzemiosła w branży ślusarsko-produkcyjnej - ślusarstwo usługowe. Naczelnik Dzielnicy Warszawa-Praga Południe decyzją z dnia 9 kwietnia 1981 r. udzielił jej tego zezwolenia, zaznaczając, że zezwolenie zachowuje ważność do czasu rozstrzygnięcia sprawy spadkowych przez Sąd. Z akt nie wynika, aby decyzja była doręczona spadkobiercom. W dniu 12 maja 1981 r. Sąd Wojewódzki w Warszawie, rozpoznając zażalenie pozwanych na postanowienie Sądu Rejonowego, postanowił zmienić zaskarżone postanowienie, oddając wniosek Krystyny S. w przedmiocie zabezpieczenia powództwa przez umożliwienie jej korzystania z warsztatu. W związku z tym pełnomocnik spadkobierczyni zmarłego wystąpił do Urzędu Dzielnicowego o cofnięcie zezwolenia wydanego Krystynie S. do akt sprawy zostało złożone również prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Pragi z dnia 12 listopada 1980 r. II Ns 1841/80 stwierdzające, że spadek po zmarłym nabyli jego żona Wacława G. oraz córki: Urszula Sz. z d. G. i Bogumiła G. - po 1/3 spadku każda. W następstwie tego Naczelnik Dzielnicy, decyzją z dnia 9 lipca 1981 r. nr HU-H/2854/81, wznowił postępowanie i uchylił wydane Krystynie S. zezwolenie na prowadzenie rzemiosła. Z akt nie wynika, aby przed wydaniem tej decyzji skarżąca brała udział w nowej fazie postępowania /art. 10 par. 1 Kpa./. Wnosząc odwołanie skarżąca podała, że prawo do otrzymania takiego zezwolenia dają jej uprawnienia zawodowe oraz fakt, że jest współwłaścicielką całej nieruchomości, w tym i warsztatu w 1/2, co wynika z aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości z dnia 15 września 1975 r. nr Rp.A-I-8446/75, a nie z kwestionowanego postanowienia Sądu zabezpieczającego powództwo, które zostało następnie zmienione.

Strona 1/2
Inne orzeczenia z hasłem:
Rzemiosło
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)