Przepis art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/ nie nakłada na organ administracji państwowej obowiązku przeniesienia na rzecz właścicieli budynków znajdujących się na działce, która wchodzi w skład gospodarstwa rolnego przekazanego Państwu, własności gruntu całego dawnego siedliska, lecz jedynie takiej powierzchni gruntu /działki/, która jest niezbędna do korzystania z budynków.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Mieczysławy M. i Mirosława L. na decyzję Wojewody S-kiego z dnia 18 czerwca 1990 r. w przedmiocie uregulowania własności nieruchomości i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Gminy R., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody S-kiego na rzecz każdego ze skarżących kwotę po sześć tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Stanisław i Magdalena małżonkowie K. przekazali w 1977 r. na rzecz Państwa gospodarstwo rolne, zachowując dla siebie własność budynków wchodzących w skład gospodarstwa oraz dożywotnie użytkowanie działki siedliskowej nr 276 o powierzchni 0,17 ha.
Mieczysława M., Alfreda A. i Mirosław L., spadkobiercy ustawowi po zmarłych rodzicach Stanisławie i Magdalenie małżonkach K., wystąpili z wnioskiem o nieodpłatne przekazanie im na współwłasność działki gruntu, na której znajdują się budynki zachowane na własność przez ich rodziców.
W postępowaniu administracyjnym stwierdzono, że na omawianej działce usytuowana jest także część stodoły należącej do Zbigniewa I. W tej sytuacji sporządzono projekt podziału działki na dwie części: działkę nr 276/1 o powierzchni 0,05 ha, na której znajduje się część stodoły Zbigniewa I., działkę nr 276/2 o powierzchni 0,10 ha, na której znajdują się zabudowania wnioskodawców.
Naczelnik Gminy R. decyzją z dnia 12 kwietnia 1990 r., wydaną na podstawie art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 53/, działkę nr 276/2 o powierzchni 0,10 ha przeniósł na współwłasność w równych częściach Mieczysławy M., Alfredy A. i Mirosława L.
Dyrektor Wydziału Gospodarki Przestrzennej Urzędu Wojewódzkiego w S., działając z upoważnienia Wojewody S-kiego, decyzją z dnia 18 czerwca 1990 r. Nr G.III.7455/23/90 powyższą decyzję utrzymał w mocy w postępowaniu odwoławczym. Rozstrzygnięcie takie uzasadnił tym, że przepis art. 6 ustawy wskazanej w decyzji organu I instancji upoważnia organ administracji państwowej do swobodnego określania wielkości zwracanej działki. Uznano w związku z tym za celowe wydzielenie dla wnioskodawców takiej powierzchni działki, która umożliwi im swobodny dostęp do budynku mieszkalnego i budynków gospodarczych. Pozostałą część dawnego siedliska, oznaczoną jako działka nr 276/1, na której usytuowana jest część stodoły młodego rolnika Zbigniewa I., zdecydowano pozostawić w zasobach Państwowego Funduszu Ziemi i umożliwić temu rolnikowi nabycie tej działki w celu poszerzenia jego siedliska i rozbudowy pomieszczeń gospodarczych.
Mieczysława M. i Mirosław L. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego kwestionują taką decyzję i wnoszą o jej uchylenie. Zdaniem skarżących, przepis art. 6 omawianej ustawy ustanowiony został w tym celu, aby umożliwić spadkobiercom poprzednich właścicieli odzyskanie całego siedliska. Dokonywanie podziału tego siedliska uważają w związku z tym za niedopuszczalne. Twierdzą jednocześnie, że przekazana im na własność działka nr 276/2 jest bardzo wąska, co uniemożliwia właściwe jej zagospodarowanie jako działki rekreacyjnej. Sąsiadowi I. nie jest potrzebna pozostała część siedliska, gdyż jego siedlisko jest bardzo szerokie, a poza tym nie zajmuje się on wyłącznie rolnictwem.
W dodatkowym piśmie procesowym skarżący podnoszą, że powyższa okoliczność, jak i zasadność podziału siedliska, powinny być zbadane na miejscu, z udziałem zainteresowanych stron.