Wydawanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 procent alkoholu poza limitem punktów sprzedaży ustalonym w sposób przewidziany prawem nie tylko stanowi rażące naruszenie art. 18 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35, po. 230 ze zm./, ale także rażąco narusza zasadę praworządnego działania organów administracji państwowej /art. 6 i 7 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zbigniewa W. na decyzję Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 20 lutego 1992 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych.
Decyzją z dnia 10 października 1991 r., wydaną z upoważnienia Wojewody (...) na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2, art. 157 par. 1 i art. 158 par. 1 Kpa oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, stwierdzono z urzędu nieważność w całości decyzji - zezwoleń nr I/31/8/75/91 i nr I/21/C/76/91 z dnia 12 marca 1991 r., wydanych przez Kierownika Referatu Wydziału Rozwoju Gospodarczego i Handlu Urzędu Miejskiego w S. dla Zbigniewa W. na prowadzenie sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości powyżej 4,5 procent do 18 procent alkoholu oraz powyżej 18 procent alkoholu w sklepie monopolowo-przemysłowym mieszczącym się w S. przy ul. W.P. nr 2. Na podstawie art. 108 par. 1 Kpa decyzji tej nadano rygor natychmiastowej wykonalności i ustalono jednomiesięczny termin likwidacji działalności punktu sprzedaży napojów alkoholowych, zobowiązując jednocześnie Zbigniewa W. do niezwłocznego zwrotu wydanych zezwoleń /do organu, który je wydał/, po upływie jednomiesięcznego terminu od dnia otrzymania niniejszej decyzji. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zostały wydane z rażącym naruszeniem art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, gdyż udzielono ich poza ustalonym dla miasta S. maksymalnym limitem 65 punktów sprzedaży, wcześniej w całości wykorzystanym. W końcowej części uzasadnienia stwierdzono, że rygor natychmiastowej wykonalności nadano na podstawie art. 108 par. 1 Kpa ze względu na interes społeczny, gdyż funkcjonowanie nadmiernej liczby punktów sprzedaży alkoholu stanowi zagrożenie dla ładu i porządku publicznego.
Decyzją z dnia 20 lutego 1992 r., wydaną w postępowaniu odwoławczym z upoważnienia Kierownika Ministerstwa Przemysłu i Handlu, zaskarżoną decyzję utrzymano w mocy, w pełni podzielając ustalenia organu I instancji.
Na powyższe decyzje Zbigniew W. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o ich uchylenie. Skarżący wskazuje w szczególności, że "według informacji prasowych" liczba punktów sprzedaży dla miasta S. nie została przekroczona. Decyzja Wojewody została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a w szczególności z naruszeniem zasady prawdy materialnej, ponieważ w mieście S. wydano przed dniem 12 marca 1991 r. /to jest przed dniem wydania zezwoleń skarżącemu/ kilkadziesiąt zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych z rażącym naruszeniem prawa. Stwierdzenie nieważności tych zezwoleń spowodowałoby "uwolnienie 25 miejsc" i tym samym pozwoliłoby skarżącemu "na obalenie zarzutu, iż to jego zezwolenie nie mieściło się w owym limicie". Skarżący wnosił także o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny.