Na ile ustawodawca przywiązywał wagę do prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej polegającej na przetwórstwie w obrocie surowcami wtórnymi metali nieżelaznych /złomem/, świadczy nowelizacja ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ dokonana ustawą z dnia 16 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 177/ obowiązującą z dniem 25 kwietnia 1996 r. poprzez dodanie przepisów: art. 24a ust. 1 dotyczących obowiązku żądania przez przedsiębiorcę prowadzącego powyższą działalność gospodarczą przy zawieraniu umowy sprzedaży dokumentu stwierdzającego tożsamość sprzedawcy surowców wtórnych metali nieżelaznych /złomu/ i oświadczenia o pochodzeniu tych materiałów oraz art. 22a ust. 1 pkt 4 mówiącego o tym, że jeżeli przedsiębiorca prowadzi przetwórstwo i obrót surowcami wtórnymi metali nieżelaznych /złomem/ niezgodnie z art. 24a, to może stanowić podstawę do cofnięcia koncesji /art. 22a ust. 1 ustawy/.
Natomiast ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym /Dz.U. nr 121 poz. 770/ w art. 33 pkt 6 tej ustawy wprowadziła w art. 24a ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej obowiązek prowadzenia przez przedsiębiorców ewidencji umów od 22 października 1997 r., o których mowa w ust. 1 art. 24a ustawy.
W tych warunkach obecnie naruszenie przepisów art. 24a ust. 1 i 2 ustawy o działalności gospodarczej stanowiłoby samoistną podstawę do cofnięcia koncesji na podstawie art. 22a ust. 1 pkt 4 ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marek D. na decyzję Ministerstwa Gospodarki (...) w przedmiocie cofnięcia koncesji - uchylił zaskarżoną decyzję; (...).
Minister Gospodarki decyzją z dnia 22.01.1997 r. na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 oraz 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ cofnął z dniem 28 lutego 1997 r. koncesję wydaną przez Ministra Przemysłu i Handlu Markowi D. na prowadzenie w kraju obrotu /skup, sprzedaż/ surowcami wtórnymi metali nieżelaznych /złom/.
W uzasadnieniu decyzji Minister stwierdził, że Prokurator Wojewódzki skierował akt oskarżenia przeciwko Marianowi D. właścicielowi punktów skupu surowców wtórnych metali nieżelaznych zarzucając mu, że w dokumentacji dotyczącej skupu, ewidencjonowane były dowody skupu surowców metali nieżelaznych od osób fizycznych, w rzeczywistości nie przeprowadzających tego rodzaju transakcji.
Jak wynika z aktu oskarżenia Marek D. nie ewidencjonował źródła pochodzenia surowców wtórnych metali nieżelaznych i ich stopów zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./.
Zgodnie z art. 1 i art. 3 ustawy o działalności gospodarczej, Marek D. prowadząc działalność gospodarczą obowiązany był zachować i spełniać warunki określone przepisami prawa. Prokurator Wojewódzki stwierdził, że Marek D. jako podmiot gospodarczy prowadził działalność gospodarczą w sposób niezgodny z przepisami prawa tj. z rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności gospodarczej oraz warunków koncesji.
Od powyższej decyzji złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy Marek D., wnosząc o jej uchylenie w całości i zawieszenie postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. Zarzucał decyzji Ministra Gospodarki cofającej mu koncesję naruszenie:
1/ art. 10 Kpa przez uniemożliwienie skarżącemu czynnego udziału w każdym stadium postępowania;
2/ art. 82 Kpa przez uniemożliwienie skarżącemu wypowiedzenie się przed wydaniem decyzji co do przeprowadzonych w postępowaniu dowodów,
3/ art. 107 par. 3 Kpa poprzez okoliczność, iż uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie zawiera okoliczności faktycznych uzasadniających cofnięcie koncesji oraz dowodów, na których oparto orzeczenie, oraz ze względu na:
4/ sprzeczność ustaleń z treścią zebranych w sprawie dokumentów.
W uzasadnieniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący Marek D. podnosił, że przed Sądem Wojewódzkim toczy się postępowanie karne (...), które nie zostało jeszcze zakończone wyrokiem.
Do czynów zarzuconych skarżącemu w akcie oskarżenia nie przyznaje się on, a prokurator nie przedstawił żadnych dowodów, z których wynikałoby, że miedź zakupiona przez zainteresowanego pochodziła z przestępstwa.
Zatem toczące się postępowanie administracyjne zależne jest od rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym i dlatego winno zostać zawieszone na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa.